Part 22 Uni/ZG

7.4K 326 18
                                    

Unicode

"မောင် ...ငါနာသေးတယ်လို့"

မျက်ရည်လေးဝဲပြီးပြောလာသူကြောင့် သူ့အကောင်ကပိုဆိုးလာတယ်။ သူစိတ်ကြိုက်ကြမ်းရမ်းလိုက်ရင် ငေးနေရာမှူးတို့ အကောင်းတိုင်းမကျန်ဖြစ်တော့မည်။ အခုက တားနေတာလား ရှေ့ဆက်တိုးခိုင်းနေတာလားတောင် မသဲကွဲဘူး။

"ငေး မင်းအဲ့လိုဆက်ပြောရင် မောင် ထိန်းနိုင်တဲ့လစ်မစ်ထက်ကျော်သွားတော့မယ်"

"ဟင်"
  ပုံမှန်အချိန်တောင်သူ့မှာမတရားခံရတာ လစ်မစ်သာ ကျော်ရင် သူတော့မတွေးရဲစရာပဲ။ မောင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ကထဲက ချွတ်လိုက်မှန်းမသိ တကိုယ်လုံး အ၀တ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး။

"စတော့မယ်နော် စိတ်လျော့ထား"

"ဟင့် မောင့် ‌ဖြည်းဖြည်းနော်"

"အင်း"

"အာ့ မောင့်!!"

ရုတ်တရပ်ကြီး တိုး၀င်လာတဲ့ ပူနွေးကြီးမားတဲ့ပစ္စည်းကြောင့် ငေးမျက်ရည်တွေတောင် ကျလာသည်အထိ  နာသွားသည်။ လက်တွေကလဲ မောင့် ကျောပြင်ကို ကုတ်ဖဲ့ပြီး နာကျင်မှုကိုအံကြိတ်မိသည်။ အချိန်ဆွဲနေရင်ပိုနာမှာစိုး၍ဖြစ်သည်။
ကြာလာတော့နာကျင်မှုကနေသာယာမှုကိုပြောင်းသွားသည်မို့ ငေးခံသာလာသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အပေါက်ငယ်ကတော့ကျိန်းစပ်နေတုန်းပင်။ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေရော ငြီးသံတွေပါ အခန်းတွင်း၀ယ် ဆူညံ‌ နေတော့သည်။

၄ ၅ခါလောက်အနေအထားပြောင်းပြီးတော့ ည ၉နာရီကစတဲ့အစက မနက်၄နာရီမှ ပြီးဆုံးသွားသည်။ အပြာရောင်ညကို ရေးဆွဲနေတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်လဲအိပ်မောကျသွားတော့သည်။

~~~~~~~~
ငေးအိပ်ရာနိုးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲကာ နာကျင်နေသည်။အနည်းငယ် တစ်ချက်မှတောင် မလှုပ်နိုင်ပေ။ တကိုယ်လုံးလဲ အနံ့သက်ပေါင်းစုံနဲ့ စေးကပ်နေသည်မို့ သူရေအရမ်းချိုးချင်နေပြီ။မောင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ စောင်မဖုံးပဲကိုယ်လုံးတီးကြီးမို့သူ့မှာ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကိုမျက်နှာအပ်ထားရတယ်။ ဘယ့်နှယ် စောင်မခြေုံထားရတာလဲ ။ ဒီလောက်တောင်အရှက်မဲ့ရလား မိုင်းညို့ရှင်ရဲ့ ။

𝐌𝐠'𝐬 𝐍𝐚𝐲𝐲𝐚𝐫 (𝐂𝗼𝗺𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝)Where stories live. Discover now