RANDOM THOUGHTS

MY KIND OF GIRL 20

After ng mahabang panahon, ito finally ay nakabalik na ulit sa watty. Hindi naman naging busy si author, sadyang hindi lang trip. Hindi lang din sumagi sa isip na magsulat, ngayon na lang ulit feel na gumawa. Kaya ito, nakabuo din.

Hope you will  enjoy reading the story. Sobrang tagal na rin ng hindi nasundan ang kwento na ito.

Happy na naman si author dahil may volleyball na ulit. Kaya lang ay hindi sagad ang saya kasi wala naman si Jia tapos hindi naman din pinapalaro si Bea.

Still happy for Jia kasi nasa Japan na siya fulfilling her dream of playing internationally. Hindi lahat ay nabibigyan ng ganung opportunity. Just hoping na magamit siya ng bago niyang team at mag excel siya dun.

For Bea naman, bihira na lang talaga siya mabibigyan ng chance maglaro dahil siksik ang middle nila. Lahat magagaling din. Kaya pangsingit na lang talaga ang gagawin sa kanya.

Kung hindi siya magagamit, sana lipat na lang siya ng team kung saan kailangan siya at paglalaruin siya. 😂😂😂 Magagaling kasi talaga middle nila, walang tapon kaya baka hindi na talaga siya magkaroon ng chance gaya ng dati na babad. Kaso, for sure hindi siya pakakawalan ng rebisco.😂😂😂

Talagang bet ko lang na makita si Bea na maglaro. Kakamiss kasi manuod ng game na andun siya. Hindi ako sanay na bangko siya. Ganun din kay Jia, sana mapapanuod pa din ang mga games niya at makakalaro din siya.

Mukhang malabo na talaga na magkaroon ng chance na maging teammate ulit ang JiBea, kahit mga charity games man lang sana. Feeling ko kasi after ng stint ni Jia sa Japan baka magretire na siya sa paglalaro.

-------------------------------------------------------

JIA POV

DEN: "What were you thinking?"

Her voice was a bit too loud. I am not sure if she was mad or something. But I don't really mind at all. You know, Denise Lazaro, just doing the Denise Lazaro thing. Walang bago dun.

JIA: "What?"

Patay malisya na sagot ko lamang sa kanya. Just acting unbothered at all by her reaction. She was looking at me intently. That look, I know that too well. Used to that look, eyes on you, deep and scary but I acted unaffected by it.

JHO: "Bakit kinuha mo siyang maging alalay mo?" Nasisiraan ka na ba?".

Diretsong tanong niya. Mukhang pati siya ay tumaas na din ang boses. Ano ba kasi problema nila kung yun nga ang ginawa ko?

JIA: "She wanted it. Isa pa, it is her dxxx fault din naman kung kaya ay ako narito ngayon sa harapan niyo dito sa hospital, kaya naman dapat lang na siya ang mag-alaga sa akin."

Simpleng sagot ko na lang na walang paligoy ligoy pa. I just remain calm and still. Kahit deep inside, gusto ko ng magtaas ng boses.

LY: "Her fault? You really mean that? Her fault?!"

This time, pati na rin ay siya sumabay na din. Me against them all. Pagkakaisahan.pa talaga nila ako sa bagay na ito. It was not even a big deal for me.

JIA: "Why not?! Kasalanan niya, kaya pagbayaran niya. Isa pa, hindi naman mahirap ang gagawin niya."

Pagtatanggol ko sa aking sarili, yet still being composed as always. Kanina pa ako nagtitimpi.

DEANNA: "Yun ba talaga ang totoong dahilan?"

She was looking at me as if suspicious of something. Well, all of them were eyeing me. Yung tingin na parang may ginawa akong hindi kanais nais. Talaga naman.

JIA: "In the first place, siya naman ang may gusto na gawin yun. It was her idea to help me in whatever means. Sumang-ayon siya sa sinabi ko at hindi ko naman siya pinilit. Isa pa, it is her dxxx fault kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon dito. Nakikita niyo naman di ba? If it is not because of her, maayos dapat ang kalagayan ko ngayon. Hindi yung ganito."