Got Me Captive (Got Me #1) | ✓

06

May sandaling kirot sa dibdib ko ngunit agad ko iyong pinalitan ng balanseng pakiramdam. In an instant, I am a Xantelli again.

This is pathetic.

Inayos ko ang pagkakatayo ko sa kabila ng nararamdamang manhid sa mga paa ko at purong kahihiyan sa katawan. Masyado akong natagalan sa sapatos na ito. Ilang lingon ang ibinigay sa akin ng kasama ko ngunit hindi ko na siya binalingan pa muli ng tingin.

That's enough for making me feel humiliated.

Nagmistulang ilang oras ang tinagal namin sa elevator na halos isumpa ko na iyon. Iyong hiya na iyon ay walang kapantay. I've never seen myself being in a situation like that. Someone just had a flicker of being pathetic.

Nang makarating ng parking lot ay kita ko ang mga kalalakihang armado ng iba't ibang klaseng baril. Grupo na mga bayolenteng kalalakihan na harapang nakatutok ang mga armas sa isat isa. Ngunit isang tao lang ang nakapagkuha ng atensyon ko, the man who's about to enter the car.

Maski nakatalikod ay agad nang mahuhulaan kung saang grupo ng tao siya nabibilang sa edad niya. You can really see that he's already of age. He appeared like was leisurely walking with his hand carefully supporting his own weight by gripping the van door to get inside.

I grabbed the gun I took from Anakin earlier and fired at Portunato from afar while walking after he can even lift a foot on the car. I sure did hit the van to make a warning. Napalingon ang lahat sa direksyon namin ngunit nasa matanda lang ang tingin ko. Napapitlag siya sa pangyayaring iyon.

Ulo lang ng matandang iyon ang kailangan ko.

Naalerto ang mga tauhan nito dahilan para itutok ang baril sa sakin. Sa natitirang bala ay ipinutok ko iyon sa mga malapit sa kaniya at lahat ay bumulagta at wala ni isa ang natira sa tabi nito. I can see the horrified expression of the old man. His lidded eyes were now entirely widened.

Nang mapantayan ko ang kasamahan nila Anakin ay kinuha ko ang isang de kalibreng baril mula rito at pati na sa isa tsaka isa-isang pinutok iyon sa mga natitira niyang tauhan. They all writhed in pain.

Before facing the man I went here for, I shifted my gaze to the man who was coldly looking at me from my behind.

"Can a drunk shoot like that?" a grin projected on my face before I averted my gaze from him.

Kita ko ang nagbabadyang bagyo sa dilim ng ekspresyon ng mukha niya. I don't need to do that; to prove I wasn't drunk. But I thought I just need to. I want him to question himself, too.

Immature.

"What do you want to do with these men, Xantelli?" Anakin asked beside me.

"Dunno," I shrug. "Finish their sufferings and kill them?. . . Don't care, just leave that old man to me."

"No," pagkokontra pa ng kasama ko kanina. "You said it's just the products that you have come here for. We'll take him under our custody."

Naningkit ang mata ko sa sinabi niyang iyon. So, he talks this much, huh?

"Is it my fault that Anakin failed to carefully elaborate my plan to you?" I sternly said.

He heaved a frustrated deep breath. He looks so done. Well, hindi lang siya. I need to get this done, I need to get out of this wretched place. Parang ilang segundo na lang ay magdidilim na ang mata ko sa mga nakapaligid sa aking kalalakihan. Wala ni isa sa kanila ang kaaya-ayang pagbalingan ng tingin dahil ang lahat ay madidilim ang ekspresyon ng mukha.