Got Me Captive (Got Me #1) | ✓

25

Hawak-hawak ang ilang pahina ng mga papel sa kamay ko. Binasa ko iyon ng tahimik. Ito na ngayon ang huling impormasyon ko patungkol sa plano namin. Father wanted to transfer the job to other capo to finish the job for me. Dahil doon ay hindi ko pwedeng hayaan mapagalaman nila ang organisasyong tumutulong sa akin.

I wouldn't give my gratitude through risking their lives. Ako ang nagdala sa kanila rito. Ang banta sa buhay nila ang huling bagay na kailangan nila.

". . . This business is mine too, why would I connive-"

"Proofread that for me before transferring all the data to Bocito. Make sure to remove all possible hints of affiliation. . . You can just send me the flight details for tomorrow if you don't wanna be dictated," bulalas ko.

Pagod lang siyang humarap sa akin. Hindi ko siya binigyan ng pansin at nagpatuloy lang sa pagtipa ng kung ano sa laptop ko. Ano ang ginagawa ko ay hindi ko rin alam. Ang tanging nasa isip ko lang ay lumayo sa kahit kanino ngayong araw.

Inisip ko si Thorn. The naïve child. This morning I called Kareen to discuss some few things regarding providing a high security around Thorn. Hangga't hindi pa humuhupa ang galit ng ama ko.

I know for a certain that Gunther could indisputably provide Thorn the strongest security thereof. Ngunit sa sitwasyon ngayon ay hindi naman ako pwedeng maglahad ng conjectures ko basta-basta at maging kampante sa nangyayari. I already saw this coming but yet, this is what my own heedlessness entailed.

Hinilot ko ang sintindo sa prustrasyon ngayon. Kinuha ko ang umuusok na kape mula sa pagkakapatong niyon sa coffee table. Napatingin ako roon sa baso. I touched the mouth of the cup as I hurtled down into deep pondering. Nasagi ng tingin ko ang may benda kong kamay. It's always my hand. I couldn't count the cut marks it has on it.

Iniikot ko ang aking daliri sa bukana ng baso at naramdaman ko naman ang init na dala niyon sa balat ko. I wonder what will happen next. Nandito na naman ako sa posisyon kung saan wala akong alam sa ginagawa ko. Hindi ko pwedeng tanungin si Eros sa kung anong plano ng ama ko dahil isa iyon sa trabaho niya: to keep the confidentiality of the doyen.

I don't wanna put him at fault just because of my demands and stipulations. Nanuot sa akin ang alaala noong una akong makarating rito. Kung tutuusin ay isa lang ito sa mga kaya ko lang ipagpikit mata at mapagtatagumpayan na. Ganoon kadali lang ang misyong ito kumpara sa mga nahawakan ko na noon. But look at now, it became in breadth and immeasurable.

Ngunit iisa lang ang solusyon ko sa problemang ito. Kailangan kong umalis sa lalo't madaling panahon. If I were to choose, I will never go back here. And if I were tethered to continue doing this job, I will never choose this place again. There's nothing here but anguish. Might as well father appoint other people, I don't give a damn.

I stared at my cousin who was now in front of his computer.

"When is the celebration for the new leader's pronouncement?" tanong ko sa kaniya.

"It cannot be conducted yet," maiksi niyang sagot.

"Why not?" I asked.

Nakita kong natigil siya sa pagtipa ng kung ano roon tsaka tumingin sa akin. "There are conditions that has to be considered first before taking the seat, Xandra."

"Such as?"

He heaved. "Such as someone has to take over the underboss' seat."

I raised a brow. "Anong silbi mo? You're his right hand. It's an advantage, you already have the power to hold sway over for dominion."

Kinatitigan niya ako nang mariin tsaka iniiwas ang tingin. "We'll talk about this some other time. Focus on what has to be done today."

Walang gana lang akong napatingin sa kaniya. I drank my coffee as it started to cool down.