˚ ༘✶ ⋆｡˚ ⁀➷ 𝓝𝓐𝓡𝓤𝓣𝓞
[𝐏𝐋]
❝one shoty, w których postacie ożywają, a wyobraźnia nie ma żadnych granic.❞
➵ cofnęłam publikację części rozdziałów, by na spokojnie je poprawić. Zostawiłam te, które zostały poprawione, bądź tej korekty nie wymaga...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
۞︎ 𝐌𝐢𝐧𝐚𝐭𝐨 𝐍𝐚𝐦𝐢𝐤𝐚𝐳𝐞 ۞︎
"𝖭𝗂𝖾 𝖻ó𝗃 𝗌𝗂ę ś𝗆𝗂𝖾𝗋𝖼𝗂, 𝖻ó𝗃 𝗌𝗂ę nie przeżytego ż𝗒𝖼𝗂𝖺."
┊⋆ ★ ┊ ⋆ ★┊⋆ ★┊
Jeśli wam się, spodobało, byłoby mi miło, gdybyście, zostawili po sobie ślad! I z okazji przebicia 600 odsłon wlatuje rozdział!!! Dziękuję wam jeszcze raz z całego mojego serduszka! Pamiętajcie, by o sobie dbać, a teraz już zapraszam do rozdziału.
edycja: 19.11.2023
┊⋆ ★ ┊ ⋆ ★┊⋆ ★┊
Blady księżyc powoli szedł na spoczynek, ustępując pierwszym, ciepłym promieniom słońca. Dachy budynków Konohagakure pokryły się złocistym blaskiem, budząc w ten sposób śpiącą wioskę. Kukułki, które uwiły sobie gniazdo na gałęzi, jak co rano zaczęły swój poranny, melodyjny śpiew. Razem z rannymi ptakami, niespiesznie obudziła się pewna młoda kobieta. Podniosła się do siadu, rozciągając obolałe ramiona, przy tym ziewając. Jej h/c włosy były w kompletnym bałaganie, gdyż zapomniała je związać przed snem. Próbowała przeczesać ja palcami, by choć odrobinę je naprawić.
Zaspane spojrzenie swoich e/c oczu przeniosła na niewielki zegarek stojący na szafce nocnej, który wskazywał czwartą trzydzieści. Z jej ust wybrzmiał cichy pomruk niezadowolenia, ale mimo wczesnej godziny, postanowiła nie marnować czasu i odbyła poranną rutynę. Krzątająca się po mieszkaniu Y/N, wzbudza zainteresowanie swojego włochatego sierściucha. Kocur o szarym futrze przysiadł w kącie pokoju, obserwując właścicielkę swoimi okrągłymi, zielonymi oczami. W końcu znudziło mu się tylko patrzenie i postanowił dać o sobie znać, ruszając w jej stronę. Kobieta raczyła się ciepłym śniadaniem i kubkiem kawy, gdy zaczął łasić się, wymagając od niej pogłaskania go. Y/N uśmiechnęła się, obdarzając go upragnionym dotykiem.
— Podoba ci się, co Alf?
Kot jakby zrozumiał jej pytanie, bo wydał głośny pomruk sugerujący, że się zgadza. Śmiech rozniósł się po pomieszczeniu, uwielbiała Alfa, był dla niej kimś ważnym. W zasadzie miała tylko jego. Jej życie było zwyczajne, pracowała w przejętej po babci piekarni. Od dziecka uwielbiała smakować jej przepysznych wypieków. W pewnym momencie sama zaczęła piec, chociaż początki nie należały do najłatwiejszych, to niezmiernie cieszyła się ze wspomnień, jakie miała. Przerwała rozmyślania i spojrzała na zegarek, musiała już iść, by zdążyć ze wszystkim przed otwarciem. Wychodząc na zewnątrz, powitało ją rześkie, poranne powietrze i ruszyła w stronę piekarni.
