- 27

2 0 0
                                    




"Babe-"



Ah. Wala na nga pala. It's been one week.



And it hurts. But for our own good, we have to.



I've been doing less well lately, but I guess kaya ko naman bumawi agad. I just have to let everything sink in dahil feeling ko hindi parin okay ang lahat.



Eating alone, sanay ako na nagk-kwento sa kaniya ng kung ano-ano. Natutulog ako mag-isa. Sobrang daming kulang sa akin ngayon, but I just need to accept what actually happpened, and the fact that it is my fault... sobrang nakaka-guilty.



"Bakit mo naman ako pina-punta dito?" Sienna
asked.



"Nothing. Lonely lang." I said, while fixing my study table.



She might be wondering kung bakit lonely ako ngayon, e, magka-sama naman kami palagi ni Dave. We've been so private about our relationship eversince kaya siguro, hindi kami mahihirapan na sabihin sa iba ang nangyari.



But still, it hurts.



"Si Dave? Busy?" She asked randomly.



"U-uh... we broke up." I said.



"Huh?! Since when?!" Gulat na tanong niya.



"A week ago. Change topic." Sagot ko.



I don't want to talk about this na dahil mas lalo lang ako magiging malungkot. There's a part of me na hindi kayang matanggap ang nangyari, but ako naman ang nag-desisyon, kailangan ko panindigan.



"O-okay. So.. how's work?" She changed the topic.



"Doing well, you?" I asked her naman.



"Okay lang din. Epal talaga 'yung isa naming employee, sobrang yabang! Sarap batukan, e!" Inis na sabi niya.



I chuckled. Ganito na talaga siya eversince. Sa akin palagi nilalabas ang sama ng loob sa ibang tao.



"May ganiyan talaga. Balita ko ay palpak daw presentation mo?" Pang-aasar ko sa kaniya.



"Excuse me?!" Gulat na sabi niya.



Tinawanan ko nalang siya dahil ganito naman palagi. Dun na din siya nag dinner at umuwi na sa condo niya after eating. Kinabukasan, another work day. It went well dahil wala namang masyadong gagawin and natapos ko sa tamang oras ang mga tasks ko.



My family already knew what happened, they comforted me instead of asking kung ano ang rason. I asked them kung galit ba sila sa 'kin dahil ako ang may kasalanan ng lahat.



"No. That's your decision. Masakit man para sa inyong dalawa, kailangan niyo mag grow individually." Dad said.



"Enjoy every moment. I'm always here." Kuya added.



"We love you." Mom said.



I'm grateful that I have my family with me. Kahit mahirap para sa 'kin, they try their best to understand me. I have to grow for myself first, then kung pwede pa, wala naman masamang mag-try ulit.



The process of our breakup maybe quick but we really had fo accept the truth in order to be better. Not for ourselves only, but also for our relationship. Inside the six years, I have learned a lot from him, ay 'yon ay ginagawa ko parin hanggang ngayon.



Stars Above Us (Casa Avenues #1)Where stories live. Discover now