Kabanata 19

65 6 1
                                    

Kabanata 19: Bruises

I started to get annoyed by Hance actions. He never let me out of his sight. Not even once. He always following me around even here in the hospital.

Yes, it's been two weeks since I work here on the hospital. At sa loob ng dalawang linggo, sinusundan niya ako kahit saan. Kung may emergency at may gagawin siya, sa mga kaibigan niya ako pinapabantayan.

Damn it!

All of this sh-ts starting to get into my nerves now. Ano bang tingin nilang lahat sakin? Isang batang kailangan bantayan?

Dinaig pa niya si kuya Gavin sa pagbabantay sakin. Back in New York, kuya Gavin always let me do whatever I want. Hindi rin ako masyadong binabantayan no'n, especially that he's busy with his work.

"Tori-este Maddie, what food do you want to eat for your lunch?"

Napatingin ako kay Mika nang itanong niya iyon. Yes, after seven years we finally meet each other again.

Gulat na gulat nga 'yan dahil akala niya patay na ako. Idagdag pa raw na wala akong paramdam sa kanya.

I still remember how her eyes bulge that day and the things she said to me.

"I'll escort you to your office, Princess," Hance said as soon as we arrive at the hospital parking lot.

I give him a smile and nodded slowly, "Thanks, Hance."

Tulad ng sinabi niya ay inihatid niya ako sa Pediatric department kung nasaan ang magiging opisina ko.

"I'll check you every hour so you should behave and don't do anything funny, Princess," bilin niya kaya tumango nalang ako.

Ayoko namang makipagtalo pa sa kanya, hahaba lang ang diskusyon.

"By the way, I already assigned a nurse for you. She'll be here in a couple minute." sabi niya pa kaya tumango ako ulit, but my forehead creased when he smiled at me. "No worries in advance, Princess."

Hindi pa ako nakakasagot sa kanya ng hinalikan niya ako bigla sa tuktok ng ulo ko at nagmadaling umalis. Leaving me dumbfounded in front of my office.

I heard someone muttered something kaya napatingin ako sa paligid. Maraming tao and mostly mga female doctors and nurses pa. All of them whispering something while looking at me with disbelief on their face.

Napangiwi ako. Why do I feel that the environment here is very far from our hospital in New York?

Napailing nalang ako saka pumasok sa opisina ko. If those ladies doesn't like me, bahala na sila. 'Wag lang talaga nila akong awayin dahil hindi ko sila susukuan.

Inayos ko ang lahat ng gamit ko saka ako naupo sa swivel chair. I'm still a resident doctor kaya ang gagawin ko lang ay sumama sa mga attending docrors mamaya.

I haven't meet them yet.

Mababait kaya sila?

I hope so...

Napaangat ako ng tingin nang biglang bumukas ang pinto, pumasok mula roon ang isang magandang singkit na babae na halos kaedaran ko lang. Nakayuko siya at tinitignan ang dalang mga document kaya hindi niya ako nakita.

Napangiti ako saka ako tumayo. "Mika!" tawag ko sa kanya.

I saw how her forehead creased then look up at me. Nanlaki ang singkit niyang maya at napaawang ang kanyang labi na nakatingin sakin.

I already expect this reaction of hers. I hadn't contacted her for seven years, kaya alam kong gulat na gulat siya ngayon. I even exected and angry reaction from her, pero sa nakikita ko sa mukha niya, wala akong makitang galit roon.

The Revenge of a Wife [ON-GOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon