Hiding The Architect's Son

chapter 14

After ng ilang days na pagpahinga sa bahay sa wakas pinayagan narin ako pumasok.

Wala paring may alam na buntis ako, dalawa palang kami ni Kurt ang may alam kahit sina mommy at daddy wapa ding alam pati si kuya kahit Ella at wala akong balak na sabihin sa kanya iyon. Iwan ko lang Kay Kurt kong may mga pinagsabihan siya kahit Kay Fritz.

"Papasok na ako bukas."

Text ko kay Kurt sa gabing iyon bago matulog.

"Why? Are you okay na ba?" Bilis naman ng reply. Reply agad ang kumag.

Ito naman akala mo malala talaga nangyari sakin. Kahit noong nasa hospital palang ako maayos narin naman pakiramdam ko masyadong OA lang talaga ang pamilya ko pati siya Kaya pinastay pa ako ng ilang araw pa dito sa bahay.

"Of course, I am."

Sagot ko naman sa kanya.

"If your still not okay, you don't have to go to school." Ang OA talaga nito.

"I'm not that paralyze, my god Kurt Nathaniel Supelario." Naiiritang sabi ko naman sa kanya through text parin.

Hindi ko na binasa ang reply niya at natulog na ako. Maaga pa para matulog pero kailangan ko na matulog para sa baby ko. Hindi na ako tulad noon na pwede mag puyat at matulog kong anong oras ko gusto.

Papikit na sana ako ng biglang may tumawag. Ayaw ko na sanang sagutin kaso masyadong consistent ang taong to kasi tumawag pa ulit kaya kahit inaantok na ako sinagot ko nalang ang tawag.

"Hello?" Sagot ko, hindi tinitingnan long sino ang tumawag.

Hindi naman sumagot ang kabilang linya. Inis na inis na ako dito.

"Who's this? I'll drop this call if you're not going to speak." Walang ganang sabi ko.

"You haven't see the called aren't you?" Sabi ng nasa kabilang linya na ikinataas ng mga balahibo ko.

"K-kurt?"

"Yes, it's me babe. What are you doing? Nagising ba kita?"

"Patulog palang ako, why are you calling?"

"Nothing, I'm just missing the both of you."

"Ow, I miss you too daddy." Nakangiting sabi ko naman saka hinimas himas ang tiyan ko.

"Sunduin kita jan sa bahay nyo bukas, sabay na Tayo pumasok." Sabi naman niya.

"Wag na. You don't have to do that, mag papahatid ako sa driver namin bukas." Sabi ko naman sa kanya.

"Are you sure?"

"Yes, sa pauwi mo nalang kami ihatid." Sabi ko naman sa kanya para pumayag na at gumaan ang loob.

"Okay, but you will wait to your room or to the bench. I won't let happen again what happened to parking lot."

"Okay, we will wait you to my room or to the bench, I'll just or text you tomorrow."

"Good, I'll hang up this call now, you need to rest now so that the baby will be healthy. Have a good night, babe. See you tomorrow."

"Have a good night too, see you!"

Pinatay na niya ang tawag at nag handa narin ako para matulog.

Nakangiti nanaman akong makatulog ngayon. Mainggit kayo.

"I'm going now" paalam ko kila mommy at daddy pati narin kay kuya.

Kasalukuyan kaming kumakain ng kaumagahan ngayon at tapos na nga ako at kailangan ko ng pumasok dahil baka ma late pa ako.

"Mag ingat ka, anak" Sabi naman ni daddy sakin ng humalik ako sa pisngi niya.

"Sige, mag ingat ka sana huwag ng maulit ang nangyari." Sabi naman sakin ni mommy saka ko siya hinalikan sa pisnge.

"Bye, princess. Call me if something bad happen." Sabi naman ni kuya.

"Magdadala kaba ng kotse o mag papahatid ka?" Tanong sakin ni mommy ng palabas na ako ng kusina.

"No mom, mag papahatid po ako Kay mang kanor."

"Nasabihan mo na ba si mang kanor?"

"Yes mom." Sabi ko saka lumabas na nh kusina.

"Aalis naba tayo iha?" Tanong sakin ni mang kanor ng lumabas na ako ng bahay.

"Opo mang kanor."

"O siya tara na kong ganon." Sabi ni mang kanor saka ako pinagbuksan ng pinto.

Makalipas ang ilang minutong byahe nakarating na nga kami sa school.

Pagpasok na pagpasok ko naman sa school ay puros pinagtitinginan ako. Nabalitaan siguro sa kong among nangyari sakin sa parking lot.

Hindi ko naman na sila pinansin at pinagpatuloy nalang ang paglakad papunta sa building namin at nang makarating na ng ako sa room namin ay biglang tumahimik ang room namin at puro sila nakatingin sakin.

"Good morning, Cas!"

"Are you okay now, Cas?"

"Good morning, Cas! How are you?"

"Cas, ayos ka lang ba?"

Tinagalog lang sinabi ng isa, hays.

Samot saring mga tanong ang nabungaran ko sa pinto palang ako hanggang sa makarating ako sa upuan ko.

"Hello, good morning! Yes I'm okay lang." Sagot ko sa kanila saka umupo na.

Akala mo mga reporter eh at ako yong artesta na tinatanong nila, hays, mga ferson nga naman.

Wala pa si Ella ngayon dahil bakante pa ang tabi kong upuan. Masyado pa namang maaga pero palaging maaga yun at nauuna sakin pero ngayon nahuli siya.

I can forget of what he did to me for the seek of our friendship. I hope she will not do it again.

I don't know if she know that I see her or what but I don't care anymore I can forget.

Alam kong sa mga nakalipas na nga araw, linggo at buwan ay may nagbago sa kanya at parang may nag iba sa kanya pero hinayaan ko lang iyon at hinihintay siya na mag sabi sakin. Palagi ko naman siya tinatanong pero ayaw niya ako sagutan, Intindi ko naman iyon kasi baka hindi niya kaya mag sabi sakin at hindi niya pa kayang sabihin.

Kong ano man iyon handa naman akong makinig at tanggapin ang hindi ko lang matanggap at maintindihan king bakit niya ginawa sakin yon, ganon naba siya kagalit sakin? May galit ba siya siya sakin? Anong ginawa ko sa kanya?

Winaksi ko nalang sa isip ko iyon at nag focus nalang sa binabasa kong notes. Habang hindi ako pumapasok ng ilang araw ay pinapadalhan naman ako ng mga notes ng iba't ibang guro ko para hindi daw ako mahuli sa klase.

Habang nag babasa ako ng notes ay bigla naman gumalaw ang tabi kong upuan kaya tiningnan ko iyon at dumating na nga si Ella.

Nginitian ko naman siya ng magtama ang mga mata namin at ngumiti naman siya sakin pero hindi 'yon ang totoong ngiti niya alam ko yun.

"Good morning" Bati ko sa kanya saka siya nginitian.

"Good morning! Kanina kapa?" Tanong naman niya sakin.

"U-uhm, yes."

Tumigil na ako sa pag babasa ng notes ko ay nag focus nalang sa kanya at nakipag kwentuhan hanggaysa dumating ang gwapong prof namin.

Sa buong kwentuhan namin ay hindi man lang niya tinanong kong ayos lang ba ako o ano, hindi naman ako nag expect ng kong ano pero nalungkot Kang ako.

Kong mag kwentuhan kami parang wala lang nangyari at parang wala lang akong nalalaman.

"I should forget that, just the seek of our friendship." But how? Everytime na nakikita ko siya naaalala ko ang nangyari sa parking lot.

__________
Tapos na interview at exam ko Kaya balik update ulit tayo, pero kinakabahan parin ako sa magiging results.