Hiding The Architect's Son

chapter 20

I don't know what did I do to deserve a pain like this. This day is very to much to me.

Nakapikit parin ako pero rinig na rinig ko ang boses nila mommy at daddy na nag uusap. Hindi ko alam kong andito din si kuya dahil wala naman akong naririnig na boses niya.

Alam kong nasa hospital ako ngayon base narin sa naamoy ko. Ngayon palang gusto ko na maawa sa anak ko. We don't deserve this baby, fighting kalang jan sa tiyan ni mommy, 'kay? Kasi  lalaban din si mommy para sayo.

Unti-unti ko namang minuklat ang mga mata ko at ang mukha agad ni mommy ang bumungad sakin.

Bigla ko naman inikot ang mga mata ko nagbabakasali na andito siya pero nabigo nanaman ako. Ang nakita ko lang ay si kuya sa sofa nakaupo habang malalim ang iniisip at animo'y galit na galit.

"Hey, honey! May masakit ba sayo? Gutom ka ba? May gusto ka bang kainin?" Sunod-sunod na tanong naman ni mommy sakin ng makita niya akong gising na.

"Saglit lang tatawagin ko lang ang doctor." Sabi naman ni daddy at lumabas na ng room ko.

"Anong nangyari, princess?" Masuyo namang tanong sakin ni kuya ng makalapit siya sakin.

Hindi ko naman alam kong ano ang sasabihin ko sa kanila. Should I tell them? I think I should tell so they know.

"How's my baby?" Yan ang unang tanong ko sa kanila, imbes na sagutin ang mga tanong nila.

"Your baby is fine, anak." Nakangiting sagot naman ni mommy.

"Who's the father, Caszie?"

Should I tell them about the father of my baby?

Hindi naman ako sumagot kay at bigla nalang tumulo ang mga luha ko na kanina ko pa pinipigilang tumulo.

"Shh. It's okay, hindi mo kailangang magsalita kong hindi mo pa kaya." Dagdag na sabi ni kuya saka ako yinakap at hinalikan sa noo.

"Always remember that we will always there for you." Sabi din ni mommy saka yinakap din. "You can tell us kapag kaya mo na magsalita, anak, pero kong hindi mo talaga kaya ngayon, ayos lang, we understand." Sabi niya ulit saka ngumiti.

"Thanks, Mom, kuya."

"Anything for you, princess, kuya will do everything just for you."

"Want something to eat?" Tanong naman sakin ni mommy ng makabawi na ako.

"Water, mom." Imbis na pagkain ang sabihin ko pero tubig naman ang gusto ko.

Sa ilang oras na tulog ko pakiramdam ko uhaw na uhaw ako at kailangan ko ng tubig pagkagising ko.

Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon dahil sa mga nalaman ko. Ang dami ko pang tanong pero hindi ko alam kong sino sa kanilang dalawa ang sasagot. Ang dami kong bakit na tanong na gusto ko ng kasagutan.

"Ito na anak, uminom kana hintayin nalang natin ang doctor at ang daddy mo." Sabi ni mommy saka inabot sakin ang tubig.

Ilang minuto lang din ang hinintay namin at dumating na nga si daddy kasama ang doctor ko.

"Hello, kamusta? May nararamdamn kaba?" Nakangiting tanong sakin ng doctor.

"Wala naman po, kamusta po ang baby ko doc?"

"Maayos naman ang baby mo at tulad ng sabi ko malakas ang kapit ni baby and we thankful of that. Sana huwag na itong maulit pa, okay? Baka kong sa susunod na maulit ito ay baka mapano na si baby." Sabi ng doctor sakin.

"Okay po doc, hindi na po to mauulit."

"Good, at huwag kanarin mag paka stress pa dahil masama iyon sa baby."