Hiding The Architect's Son

chapter 30

"Daddy, dito kana po matulog." Sabi ng anak ko sa tatay niya habang kumakain kami ng hapunan.

"If your mommy let me sleep here, son, why not?" Sabi naman ni Kurt sabay ngisi.

Gago talaga to eh. Humindi nalang sana siya. Pano ba naman kasi alam niyang hindi ko mahindian tong anak niya.

"Mommy, daddy can sleep here?" Tanong naman ng anak ko sakin habang nag papa-cute pa.

Waepek sakin yan anak, akala nyo huh.

"Anak, may work pa si daddy tomorrow need niya magising at mag prepare ng maaga." Sabi ko naman sa anak ko pero bigla naman lumungkot ang mukha at parang iiyak na.

Bigla naman ako nataranta dahil hindi naman ganito ang anak ko.

"Diba daddy may dala ka namang damit para sa work mo diba? Pwede ka naman po dito nalang magbihis bukas diba po." Sabi naman ng anak ko sabay tingin sa daddy niya.

"Yes, son. I have spare of clothes in my car."

Abat ang gago nakisakay pa sa gusto ng anak.

"See, mommy. Daddy can go to his work even he is there."

"Okay, okay. May magagawa pa ba ako?" Mataray na sabi ko.

"Yehey! See daddy, you can sleep now here. Tabi po tayo sa bed ni mommy kasi po malaki dun."  Masayang sabi ni kirt habang nag kekwento sa ama niya.

"Sure, son."

Tumingin naman sakin si Kurt at sabay ngisi.

Abah, nagawa pang ngumisi ng gago. Sipain kaya kita jan.

Tiningnan ko naman siya ng masama na ikinangisi lang ng gago.

Tahimik lang din naman akong kumakain habang silang mag-ama ay nag kwekwentuhan naman. Minsan ay sumasali rin ako sa usapan nila pero mostly ay tahimik lang ako.

Hindi ko narin naman siya hinayaang mag ligpit ng pinagkainan namin at ako nalang ang gumawa dahil siya na nga ang nag luto tas siya pa paliligpitin ko, nakakahiya.

"Ako na. Mag half bath o maligo ka nalang dun linisin mo narin si Kirt. Maya-maya matutulog na yan."

"Noted." Sabi niya sabay labas sa kusina.

Pinuntahan naman niya ang anak namin habang ako dito ay hinuhugasan ang pinagkainan namin.

Pagkatapos ko naman maghugas ay dumiritso na agad ako sa sala dahil alam kong andun sila dahil rinig na rinig ko sa kusina ang tili ng anak ko. Siguro nagkukulitan nanaman sila.

Dumiritso naman ako sa sofa at umupo at pagmasdan silang nagkukulitan. Para lang kaming isang masayang pamilya pero sa totoo hindi.

Hindi ko alam kong magiging isang masayang pamilya pa kami. Gusto kong bigyan ng kompleto at masayang pamilya ang anak ko pero taliwas naman iyon sa gusto ng puso ko.

Masakit parin, sobra. Hindi ko parin matanggap lahat ng ginawa niya sakin, samin ng anak niya.

Hindi ko napansin na napalalim na pala ang iniisip ko at hindi ko napansin na hindi na pala nagkukulitan ang mag-ama at wala na sila sa harapan ko.

"He's already sleeping." Sabi ni Kurt ng lumabas siya ng kwarto ko.

Pumunta naman siya sa tabi ko at tinabihan ako umupo.

Minutes later silence surrounded us and I felt awkward about that.

"U-hm." Paunang sabi ko.

Hindi ko alam kong saan ako magsisimula.