Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zamanında birinde, bir kız yaşarmış. Bu kız poposunun üzerinde oturamazmış. Çünkü bu kıza, nam-ı değer Neşe Yılmaz'a rahatbatarmış. Batan rahatlıkta yurttakalkmakmış, aman ne rahat ne konfor ama!
Düşman çatlatır, dost bayıltır! Hayatımda yaşadığım en aksiyonlu günü bir güne sığdırarak kendime gelir gelmez Guiness rekorlar kitabına başvuracaktım.
Haksız mıyım? Öncesınıfta hocaya intihar edeceğim demiş, sonra aşağıda bahçede kavga çıkarmış ve bununla da yetinmeyipbol suratlı müdürün camını indirmiştim.
Evet, rahatlık ve konfor bu olabilirdi.
Onun kızaranyüzünügörünce bu duyguyu hissedebilirsiniz. Bitti mi? Hayır, çünkü bir Neşe yılmaz buralara kolay gelmedi. Devamında hemen hayatım da ilk kez güne gitmiş, orada teyzelerin kurt bakışlarıaltında yemek yemiş, ikinci Nemrut suratlı Eren ve abisi tarafındankaldığım yere bırakılmıştım.
Ah, pardon. Bir detayı atladım, bir de Ceren'in uyuz abisine hastaneye gitmiştim. Acabahastane onların mıydı? Zengin tip yoktu onlarda ama bu işlertipe baksa en büyük zengin benim olmam gerekiyor.
Her neyse bir günümün özeti buşekildeydi. Sonrasında yatıp uyumuş olabilir miydim? Vücudum dayanılmaz derece de ağrıyordu.
Uzun saatler uykusuz kalmış üzerine de ağır işte çalışmışgibi hissediyordum. Ulan dedim kendi kendime acaba bu müdire bana kütüphane mi temizletti de ben yorgunluktan uyudum hatırlamıyorum?
Her neyse, diyerek sağ tarafıma dönecektim ki başımda oldukça kötü bir ağrı hissedince, "Hay ben başımın ağzına tüküreyim ya," diye söylenmeye başladım.
