OBSESSED TO MY FOUR STEP BROTHER'S

Chapter 1

ALIZEE HERNANDEZ

"Hi loves, kain na muna kayo nag luto ako ng favorite nyong pag kain" masayang saad ko pag pasok ko pa lang sa loob ng kwarto kung saan ko sila pansaman-talang kinulong wala pa akong tiwala na di nila ako tatakasan at apat sila malalaki ang katawan di ko ata kakayanin kung isa isa sila mawawala sa tabi ko kaya habang di pa sila tuloyan napapamahal saakin at natatanggap kung ano ba talaga ako sa kanila di ko sila hahayaang makaalis dito.

Never.

"Ayaw namin kumain" matigas na sabi ni reino tinignan ko lang naman siya na parang nag papa-awa pero mukhang di na epektive ang pag dra-drama ko sa kanila dati kasi Isang paawa lang talo na sila e mukhang ngayon tumigas na ang puso nila sa ginawa ko.

Alam ko naman mali pero gusto ko lang naman din maging masaya. Mukhang tunog selfish pero wala akong pake.

"No, kakain kayo sabay sabay nga tayo kakain e parang husband and wife diba oh ayan na naayos ko na ang lamesa aalisin ko na lang ang isang tali nyo sa kamay sure naman ako na kaya nyo na kumain sa ganun" saad ko sa kanila tinitignan lang nila ang bawat galaw ko alam ko ang titig nila lahat yun masasakit nakikita ko silang galit na galit sa mga mata nila pero ayoko maepektohan ng dahil lang don.

Matatag ako di na dapat ako masyadong nasasaktan sa mga pinapakita nilang galit sakin.

Mahal ko sila at walang pwedeng makapigil saakin don baliw na baliw na ako mas mababaliw ako kung mawawala sila saakin.

Isa isa kung tinanggal ang tali nila sa kamay nakita ko pang namumula na ang mga pala pulsuhan nila ayoko maawa dahil kung maawa lang ang mararamdaman ko baka biglang palayain ko sila. Hindi pwede yun.

Hanggang maaari gusto ko mas patigasin pa ang puso ko para makaya ko ang mga susunod na araw na kasama ko ang mga lalakeng mahal ko.

Nang matanggal ko na ay umupo na din ako sa tabi nila "Ano pang hinihintay nyo loves kain na mahabang mainit pa ang mga niluto ko" saad ko at pinag sandok ko pa sila ng kanin at ulam dahil ayaw nilang kumilos.

Kumakain na ako sila ay nakatingin lang sa akin na parang ayaw talaga nila sa nangyayari at gusto na lang umalis.

"Kailan kami makakaalis sa bahay na ito?" Saad ni aki saakin sa kabila ng sobrang katahimikan kani-kanina lang.

Napataas ang tingin ko sa kanya tinignan ko sya ng seryoso at ganun din sya saakin nakakatunaw ang mga tingin nya, nila pero kakayanin ko silang tignan na parang wala lang ayoko mag pakita ng emosyon sa harap nila.

"Hanggang kaya nyo na ako mahalin pabalik" normal na saad ko.

"Never mangyayari yun alizee" matigas na bigkas sakin ni zyrex.

Ilan beses nyo na yan sinabi wala na bang bago?

Di ko sya pinansin at kumain lang pero biglang nakarinig ako ng malakas na pang tabig ng plato inangat ko ulit ang tingin ko at nakikita ko na ang galit na galit na tingin sakin nila binaliwala ko lang yun at tumayo na lang pumuntang kusina at nag dala ng basahan, walis at daspan.

Bumalik ka agad ako sa kwarto kung nasaan sila at nilapitan ka agad ang basag na plato at nag kalat na pag kain.

Pinag luto ko sila. Sobrang aga ko nagising para ipag handa sila nang makakain tapos itatapon lang nila nang ganun ganun. Meron isang kumawala na luha saking mata na kaagad kung pinunasan ayoko makita nilang umiiyak at nasasaktan ako.

Alizee kaya mo to.

"Alam nyo bang masama ang nag sasayang ng pag kain harua" mahinahon kung sabi. Hanggang maari ayoko silang sigawan at baka mas lalo nila akong ayawan.

"Paalisin mo na kami ng matapos na lahat ng ito" harua.

Abala ako sa pag lilinis ng kinalat na pag kain nang mag salita ako "Aalis kayo iiwan nyo ako. Hindi pwedeng mangyari yun mamatay muna ako bago kayo makawala sakin" matigas na paalala ko sa kanila at tumayo na ako nang makitang maayos na ang lahat.

"Pamilya tayo alizee pwede bang bumalik na tayo sa kung ano man ang turingan natin noon" mukhang nag papaawa na sabi ni aki pero tinignan ko lang sya.

"Kung pamilya tayo gusto ko yung pamilya na tayong lima lang ang bubuo"

Nanahimik naman sila pag tapos non at pasalamat na lang ako nang di na sila pa nag salita dahil baka tuloyan maubos ang pasensya ko at masigawan ko sila.

Ayoko silang taasan ng boses hanggang maari gusto ko mas pataasin pa ang pasensya ko dahil walang mangyayari kung galit sila tapos galit din ako.

Umalis ako sa kwartong iyon at nilock ang kwarto napasandal na lang ako sa pinto ng di ko kinaya ang mga tingin nilang nakakamatay. Di ko kinakaya ang mga presenya nila sa tabi ko.

Di sila ganun sakin noon kilala ko sila bilang mababait at maunawain at matulongan sa iba. Ibang iba sila ngayon at dahil siguro sakin kung bakit bigla nag lamig ang pakikitungo nila sakin.

Kasalanan ko ba o talagang sadyang sobrang makasarili lang ako at pati sila nasasakal na wala pang isang linggo pero naiisip ko na silang palayain dahil di ko gustong nakikitang nahihirapan sila at ako pa mismo ang nag papahirap sa kanila.

Minahal ko lang naman sila pero bakit ako masyado naging sakim at iniisip ko lang ang kasayahan ko paano naman ang mga taong mahal ko.

28 na sila kuya ko na nga sila at 18 lng ako masyadong malayo ang agwat pero iniisip ko na wala lang yun kasi mahal ko sila.

Masyado silang naging malapit at mahigpit sakin noon kaya akala ko higit pa sa kapatid ang gusto nila saakin masyado na ata akong assuming at naisip ko yun.

Napailing na lang ako sa mga naisip ko at pinapakinggan ko na lang silang nag uusap sa kwarto di ko man malinaw na naririnig pero iisa lang ang pumasok sa isip ko ngayon gabi sigurado akong tatakasanan nila ako.

Iiwan ba talaga nila ako?

Papayag ba akong Iwan nila?

Iisa lang din ang sagot na pumasok sa isip ko at iyon ay hindi pwede kasi akin sila.

Hindi sila pwedeng umalis hanggang di ko dinadala ang magiging anak namin. Ayon na lang ang natatangi kung alas para kahit Iwan nila ako meron akong ala ala nila.

Madaming pumasok sa isip ko na pwede ko gawin at para mapapayag ko sila sa gusto ko.

Sorry pero ito na lang ang tangi kung naiisip na tama dahil sure akong mawawala na sila sa tabi ko pag katapos.

Sadyang mahal ko lang talaga kayo pero mahalaga kayo saakin Iwan nyo man ako atleast meron akong anak na galing mismo sainyo aalis lang kayo sa tabi ko kapag alam kung buntis na ako.

Ako na ata ang pinaka masayang babae sa buong pilipinas kung mag kataon na mangyari yun.

Madaming nabubuong plano sa utak ko na ngayon gabi ko din mismo gagawin.

Pasensya na baliw na baliw lang talaga ako sa inyo costavian brothers. At kahit sabihen pa nang iba na mali ang ginagawa ko at mag mahal ng higit pa sa isa lalo na kung step brothers ko pa ay talagang wala na silang magagawa.