OBSESSED TO MY FOUR STEP BROTHER'S

Chapter 7

ALIZEE

"Kailangan ko pumuntang russia don ko gusto mag pagamot at tumira kahit ilan taon lng" mabilis na saad ko sa tauhan ko sya ang unutusan ko para mabilis ang proceso ng mga kakailanganin ko sa pag alis ng bansa.

Mas magandang don ako manirahan mahirap makapasok sa bansang yun pero mas ok na yun di nila ako don makikita I mean bakit naman nila ako hahanapin oo nga naman wala pala silang pake nalimutan ko.

Hehe baka trip ko lng don. Nako kaya  nga ako pupunta ng ibang bansa para kalimutan sila Ako naman itong isip ng isip sa kanila oras oras.

"Ok na po lady alizee. Naayos na po namin bukas na bukas po makakaalis na kayo ng pinas" magalang nyang saad sakin. Wala akong sinabi tinaas ko lng ang kamay ko sign na naiintindihan ko sya pwede na sya umalis.

Ayoko ng ibang tao ang nasa paligid ko nasusuka ako na ewan piling ko ang babaho nila.

Maarte na ba ako pero wala e ganun talaga ang naaamoy ko.

Wala pa atang dalawang minuto tinawag ko ulit ang isa ko naman tauhan "bakit lady alizee" agad na sagot sakin ni markie.

"Pwede ibili mo ako ng madaming pritong isda at itimpla mo na din ako ng orange juice ayon lng maari ka ng umalis markie" saad ko bago ako tumalikod at humiga sa kama para matulog inaantok ako. Tinatamad pa akong lumabas para mag tingin tingin kung anong nangyayari sa paligid ng bahay ko.

Wala akong narinig na kahit ano ang pag bukas at sara lng ng pinto.

Buti na lng kilalang kilala na ako ni markie di na sya nag tanong pa at sumunod na lng sa pinag uutos ko. Magaling.

~~

"Lady alizee, ito na po ang pinag uutos nyo" boses yun ni markie "hmm cge ilagay mo lng dyan" saad ko na lng at bumalik ulit sa pag kakatulog mamaya na lng siguro ako kakain di naman mawawala yun e.

"Lady alizee kumain na po kayo ala-singko na po ng hapon di pa po kayo kumakain" tawag sakin ni yaya alma.

"Ok, maari ka nang umalis" agaran naman syang umalis. Gusto ko talagang mapag isa ngayon ayoko muna mag isip ng kung ano ano.

Nahihilo ako masakit ang ulo ko tapos palagi akong nag susuka at higit sa lahat antokin na ako ngayon.

Hirap pala talaga kapag nag dadalang tao. Di pa ako gumagamit ng PT siguro  papabili na lng muna ako kay markie makakapag katiwalaan naman yun sa ganun bagay, alam na din naman nya lahat ng ginagawa ko pati kabaliwan ko.

Kumain ako kahit yung ibang sahog ng pag kain tinatabi ko sa gilid ng plato di ko gusto ang lasa ayoko naman ipilit baka sadyang isa din ito sa epekto ng pag bubuntis ko.

Wala talagang duda na I'm pregnant. Masaya ako ayun talaga ang totoong nararamdaman ko.

Hinahaplos ko ang tiyan ko kada isusubo ko ang kinakain ko hehe piling ko kasi sa ganun paraan pinapakain ko din sya edi parehas kaming busog.

"Soon, anak ko pag labas mo aalagaan ka nang mabuti ni mommy" nakangiti ko pang sabi.

Impis pa ang tiyan ko kaya di halatang meron nang laman. Pero kahit na ganun pa man palagi pa rin pumapasok sa isip ko silang apat. Kamusta na kaya sila?. Naisip ba nila ako? Naawa man lng ba sila sakin. Hinahanap kaya nila ako?

Madaming tanong na kahit alam ko naman ang sagot na lahat ng iyon ay imposibleng mangyari. Sila iisipin ako never ata.

Sila maawa? It's a big NO
Sila iisipin ako baka nga kahit ano nangyari di mag iisip ang mga yun sakin baka nga mag pa party pa kasi wala na ang baliw na babae sa buhay nila.