OBSESSED TO MY FOUR STEP BROTHER'S

Chapter 6

ALIZEE

"Bkt po mga kuya" takang tanong ko pa. Namumungay ang mata nila akong tinitigan at di ko alam ang ginagawa nila at bigla na lng sila isa isa nag hubad ng damit pang itaas at kanilang suot na pantalon.

Nalilito ako sa nangyayari bakit sila nag huhubad sa harap ko e di naman dito ang banyo at hindi ito dressing room.

Nilapitan nila akong apat at don na nangyari ang di ko inaasahan na magagawa ko kasama ang mga kuya ko di ko naman sila sinisisi o ano man dahil nakuha na nila ang virginity ko wala akong makapa sa sarili ko na pag sisi at galit sa ginawa nila.

Dahil na tatandaan ko pa na pumayag ako ng tanongin nila ako.

Kinabukasan wala na sila sa tabi ko sobrang sakit ng katawan ko at lalo na ang pag kababae ko. Sa tuwing iihi ako para akong nakikipag sapalaran sa sakit.

Buong katawan ko ay masakit at madami din akong marka sa leeg balikat pa baba sa dibdib hanggang gilid ng pag kababae ko meron.

Tinignan ko ang pwetan ko dahil masakit din yun nakita kung meron pang dugo sakin don at mamumula ang mag kabilang pisnge ng pang upo ko.

Kaya pala di na ako makalakad.

Isang linggo simula ng meron nangyari samin nila kuya di na sila ganun ka sweet at iniiwasan na nila ako ngayon kapag kinakausap ko sila kung ano itatanong at sasabihen ko ayun lng ang isasagot nila at paikli pa ng paikli.

Parang sa bawat araw na dumadaan mas lalo silang nagiging malamig sakin di ko alam kung dahil ba sa nangyari noong pag tapos ng birthday nila o may iba pa akong kasalanan pero sa pag kakaalala ko wala akong mali.

Sabi nila di nila ako iiwan pero sabay silang umalis sa bahay nila mom at dad dahil meron na daw silang bahay na pinagawa na pala noon pa man pero never nila yun sinabi sakin.

"Kuya mahal ko po kayo di bilang bunsong kapatid nyo kundi bilang Isang babae" pag amin ko sa kanila kumakain kami non sa sala.

Narinig ko naman ang pag kalabog ng mesa.

"Alam mong hindi pwede yang nararamdaman mo samin alizee para ka na namin kapatid alam mo yan" seryosong sabi ni kuya reino sakin.

"Pero kuya yung nangyari ng birthday nyo di naman po gawain yun ng mag kapatid e" naiiyak kung saad at napahawak na lng ako sa suot suot kung pink dress.

"Kalimutan mo na yun alizee isa yung pag kakamali at sobrang lasing lng talaga namin kaya nagawa namin yun sayo kaya I'm sorry kung nakuha namin ang pinaka iingat ingatan mo" ayun ang huling narinig ko sa kanila bago sila kinabukasan umalis sa bahay.

"Pinangako nyong di nyoko iiwan tapos iiwan nyo lng din pala ako sa huli dahil ba nakuha nyo na ang gusto nyo" parang baliw kung saad sa sarili ko wala sila mom at dad at mga kuya kuyahan ko iniwan nila akong lahat. Naiwan akong mag isa sa malaking bahay na ito.

Iyak ako ng iyak sa buong buwan na dumaan di nila man lng ako binibisita o tinatawagan para kamustahin ako.

Wala akong natanggap na kahit na ano sa kanila.

No text no call lahat lahat. Lagi akong nag kukulong sa madilim ko nang kwarto ayoko lumabas at Isang linggo na din akong di kumakain nakatulala lng ako sa pinto umaasa na sana bumalik sila at puntahan ako dito.

Pero dumaan ang isa dalawa tatlo apat limang taon ay di nila ako na isip.

Baliw na siguro ako kasi sa dumaan na limang taon ay iniisip ko lng kung paano ko sila maibabalik sa tabi ko.

"Anak anong nangyari sayo?" Alalang tanong sakin ni dad ningitian ko lng sya.

"Ok lng po ako dad" naka ngiti ko pa din saad at maya maya naman umiiyak nag tataka na sila sa mga kinikilos ko sa dumaan din na limang taon ngayon lng sila umuwi at birthday ko pa.

Ayoko mag celebrate sa kaarawan ko kung di ako dadalawin nila reino. Umaasa pa din akong maalala nila ako pero umaasa lng pala talaga ako.

Di ako makausap ng matino nila mommy ayoko din mag kwento mas gusto kung manahimik.

Nakatulala lng ako ayon lng ang lagi kung ginagawa sa loob ng kwarto.

"Doc pwede nyo po ba matignan ang kalagayan ng anak ko nag aalala na kami sa kanya lagi na lng syang ganyan" narinig ko ang mga salita na yun kay dad habang may kausap sa cell phone.

Inaakala na ba sila mom and dad na may sakit na ako sa pag uutak.

No hindi wala akong sakit.

Sigaw ako ng sigaw sa kwarto ko at pinag hahagis ko ang mga gamit ko don lahat ng sama ng loob ko sa mga tinuring kung kuya ay binuhos ko lahat sa pamamagitan ng pag wawala na sasaktan ko na Ang sarili ko madami na akong sugat sa kamay dahil lagi ko yun sinusugatan gamit ang mga lapis ko nabali ko na nga ng nakaraan ang isang daliri ko dahil sa pang gigil ko sa sarili ko.

Di ko na makilala ang sarili ko kapag tumitingin ako sa salamin na kikita kung di na ako yung tulad ng dati na masigla at masayahing bata.

18 na ako sure na akong pwede na kaming mag samang lima sa iisang bahay.

Miss ko na sila. Lahat gagawin ko para sa kanila. Hahanapin ko sila kahit saan pa silang sulok ng pilipinas.

Di nyo ako pwede Iwan dahil nangako kayo sakin.

Tupadin nyo yun kasi ako umaasa pa din na yung mga pinangako nyo sakin ay matutupad hindi man ngayon pero sana ba lang araw.

Mahal ko kayo mali man sa tingin ng iba pero wala na akong pake don.

Akin lng kayo akin...

Napa bangon ako bigla sa kama at naramdaman ko pa ang mga luha ko sa mga mata.

Shit napanaginipan ko na naman ang nakaraan ko.

At napapaisip na naman tuloy ako na kung wala kayang nangyari saamin nila kuya di kaya nila ako iiwan.

Sinisisi ko ang sarili ko sa limang taon na lumipas kasi dahil sa may nangyari samin noon kaya nila ako iniwan kung sana di na lng ako pumayag masaya kaya kami ngayon? .

Turing pa din kaya nila sakin ay Isang bunsong kapatid.

Pero ayoko ng ituring nila akong Isang kapatid ayoko non kasi kahit balikbaliktadin ang mundo higit pa talaga sa kapatid ang gusto ko sa kanila.

Don ko lang din na realize na iniwan na pala nila ako.

Tapos na ang lahat ng pinag hirapan ko ayoko na silang saktan at mas lalong pahirapan kasi mas double yung sakit sakin.

Minamahal ko lng naman sila pero lahat ng hirap sinasalo ko sa maraming taon.

Oras na siguro para isipin ko naman ang sarili ko hindi puro sila na lng palagi.

Hindi ko pwede lunudin ang sarili ko sa problema.

Ako naman na muna ngayon ibabalik ko ang dating ako para di naman ako mag mukhang kawawa tama na ang pagiging tanga at baliw ipapagamot ko mismo ang sarili ko pag uwi ko ng manila.

Kailangan ko ingatan ang sarili ko dahil sure akong 9 months simula ngayon meron na akong baby na sure akong hinding hindi ako iiwan.