Ruin My Life

Chapter 7

Vian's POV

I saw her again, after 3 long years of waiting but that doesn't mean that we're back from before. Their loud moans filled this empty room at habang tumatagal ay mas lalong nadudurog ang aking puso. Alam kong kasalanan ko din naman bakit kami napunta sa ganitong klaseng sitwasyon, if only I was brave enough to succumb to my feelings hindi sana kami mauuwi sa ganito, sana ay nasakin pa din sya and she's not about to fuck someone else sa kwartong ito.

It's true that I was scared to love her, I have a lot of things at stake dahil lang sa kung anong meron kaming dalawa, I wasn't ready then. I thought what I feel for her sa loob ng 2 months namin ay mawawala din nung iwan nya ako, but I was wrong. I ached everyday for her, she took half of me nung umalis sya and I didn't even noticed it.

Their moans became louder and more sensual, and their dirty talks filled my ear. I was about to leave kaya tinapunan ko sila ng huling tingin but I was frozen in shock nung mapansin kong nakatingin sakin yung babae she was making sure na nakikita ko sila, she was moaning habang nakatingin sakin. Akala ko ay mawawalan na ng lakas ang mga binti ko but I held on, inayos ko ang aking buhok and dashed on my way out at sa pagmamadali ko ay hindi ko inaasahang may mababangga but I kept going and I never looked back.

My nerves wouldn't calm down, so I took a glass of champagne from one of the servers and made my way back to my colleagues kung saan ay nakipag halubilo ako.

"Tatanungin sana kita if sasama ka sa get together natin sa bahay nila Kim" pagyaya sakin ni Salizer na colleague ko.

"I'll think about it" tipid kong tugon ko

"You always say that you'll think about it pero madalas pa din naman na hindi ka dumadalo sa mga outings or kainan sa labas" pagmamaktol nito.

" I'm busy" muling tipid kong saad ng bigla akong napasinghap ng maramdaman kong bigla nyang paghawak sakin.

Agad akong lumayo sa kanya and stared at him blankly. How dare he touch me without my permission, I never liked this dude iba ang aura nya, pogi sya pero hindi sya marunong mag respect ng boundary ko.

"How dare you touch me!" malamig na sabi ko sa kanya habang tinitignan sya ng masama, mukha naman syang naguilty pero that's not enough.

" I'm so--" hindi ko na sya pinatapos at tinalikuran sya at nag lakad palayo.

Ever since umalis si London ay maraming nagbago sakin, I start to distance myself more lalo na sa mga lalaking colleagues ko. I feel like I was cheating on her kahit alam kong wala akong ginagawang masama at wala naman akong pinanghahawakan.

I hated myself nung umalis si London, I know I'm at fault kung sana ay nilubayan ko na yung pinagseselosan nya before na katrabaho ko, if naniwala ako sa hinala nya edi sana hindi ako nahihirapan sa sitwasyon ko.

I stood in a large mirror para tignan ang sarili ko.

' God I look like a walking mess'

I was eyeing myself ng bigla ko nalang mapansin na nawawala yung kapares ng hikaw ko. Agad akong bumalik sa table kanina upang hanapin ang kapares ng hikaw ko ngunit wala talaga doon, I even asked Salizer.

" Gusto mo tulungan ki--" hindi ko sya muling pinatapos at agad nagtungo sa silid na pinasukan ko kanina, kung saan nadurog ang puso ko.

Pag pasok ko ay agad kong binuksan ang mga ilaw upang hanapin ang hikaw ngunit kahit saang banda ko hanapin ay wala talaga. nangingilid na ang aking mga luha dahil hindi ko na alam kung saan ko iyon hahanap]in.

Yun ang regalo sakin ni London bago sya umalis, nakapatong iyon sa sulat na iniwan nya sakin. Yun lang ang gamit ko na nagmula sa kanya. Kahit na napaka pait pa ng alaala na meron ang hikaw na yon ay grabe ko pa rin iyon pahalagahan.

Napasapo nalang ako ng ulo habang naglalakad at hindi ko na namalayan na dinala pala ako ng aking mga paa sa patio ng mansion na ito. I'm so frustrated na napasandal nalang ako, ang huling hahanapan ko nalang na nasa isip ko ay ang purse ko.

"FUCK! no no no no. Hindi pwedeng pati yun mawala. I can't lose it too" I said completely panicking as I look over my purse. I'm so stupid, hindi dapat ganito ang mangyayari sa gabing ito.

I was on the brink of crying ng biglang lumapit sakin. My eyes met the strange masked person. I stood up straight at inayos ang dress ko at akmang papasok sa loob ng hawakan nya ang braso ko.

' What the hell was that?'

"I'm sorry I have to go I'm looking for something important. Please let go of me" I said at napayukom nalang ang palad ko.

Still she didn't let me go, kinuha nya ang nakayukom kong kamao at binuksan ang palad ko at may kung anong nilagay dito.

" Where did you find it? thank you for returning it to me. You have no idea how important this is to me" I thanked her
The relief I'm feeling right now is indescribable, I would've hugged this girl for returning this to me.

"Dapat tinapon mo na yan, it's nothing but a trash" Agad naman Nabawi ang ngiti sa aking labi ng marinig ko ang turan nya. anong karapatan ng gagong to na sabihin yon sakin?

" You have no say on that matter! bastos!" hindi ko mapigilan ang inis ko, gusto kong sabunutan itong babae na ito, kung kanina ay natutwa ako sa kanya ngayon ay gusto ko na syang mawala sa harap ko.

"I think I do dahil sakin naman galing ang hikaw na suot suot mo, Ma'am Collins"

Biglang nanindig ang balahibo ko, para akong paralisado, hindi ako makahinga. Mas lalong nanikip ang dibdib ko ng lapitan nya ako at dahan dahang tinanggal ang mask na suot ko. shock is still registered on my face. Dahan dahan din nyang binaba ang kamay nya na may hawak sa maskara nya, sa pagkakita ko ng kanyang kabuuan ay para akong nawalan ng hangin.

"Long time no see, Vian"