Echoes of a Heartbeat (HEARTWRENCHING SERIES 1)

Kabanata 9

Kabanata 9

Favorites

Na tapos ang kaarawan ko ng puno ng saya at ligaya. Pumunta ang Lola ni Evor sa condo niya. Nalaman niya na rin na kasama ako ni Evor dito. Hindi na siya nag tanong ng kahit ano sa amin ni Evor. Buti nalang rin kasi hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. I just give her an assumption.

Si Ate Kish naman at Ryan ay pinahatid ni Evor nang gabing iyon dahil na lasing nga. Sa sobrang pagkaligalig kasi nila ay napainom ng marami. Masaya akong pinapunta sila ni Evor dahil sa buong buhay ko sa college, si Ryan lang ang naging tunay kong kaibigan at si Ate Kish.

When you are in your college journey in your life, hindi naman talaga lahat magiging kaibigan mo. It's very opposite from the reality of high school where everyone looks back on the foolish thing they've done. Hindi rin gaano ka competitive ang klase. Hindi ko alam kung dahil galing siguro ako Colombio at naninibago o dahil ito ang katotohanan sa college life. Na hindi lahat mananatili sa buhay mo at magiging parte lang sila ng buhay mo.

Minsan hindi ka makakahanap ng tunay na kaibigan. Makakahanap ka man but the average scale is not that high. Very seldom, I guess.

Morning came. I tried to open my eyes little by little. I moved. Open my eyes fully. I smiled when I saw him. Sleeping comfortably with me.

Isa lang ang natatandaan ko kagabi, naging pabebe na naman ako. Nalasing ako at binuhat ako ni Evor patungo sa kwarto ko para makapag pahinga pero hindi ako pumayag. Maybe that's the reason why he's here with me.

I tried moving a little more, nakahiga kasi ako sa braso niya. I moved but then he speaks.

"Where are you going?" siya. Its a deep voice I heard. Kay umagang umaga nagpapakilig na naman ako ng boses niya.

"Taking a shower at maglilinis sa baba." Ako habang nakatitig sa kanya, ganoon rin naman siya.

"Malinis na iyon, pumunta si Yaya Bebeng kagabi. Naglinis siya. Stay here, in my side." Siya. Nakatitig sa akin.

"Tanghali na. Kailangan ko na ring gumising. Isa pa masakit ang ulo ko. Iinom ako ng gamot muna." Ako pero ngumiwi lang siya.

"I know you remember what you did to me last night, Tin." Siya.

Shit, gusto ko na ngang kalimutan ipapapaalala niya pa? Nakakainis talaga ang mokong na to. Taking advantage talaga. Normal lang naman iyon ah dahil lasing na lasing ako, diba?

Umayos siya ng higa at nagsalita na muli.

"Asking me to be at your side. Saying, you are so grateful for everything, that you are happy now because I finally found you. And you said that in a pabebe way. Sabi mo manatili ako sa tabi mo at sinabi mo ring mahal na-"  anito but he stopped when I look at him with anger. Alam ko naman inaasar niya lang ako.

"Oo na. Naaalala ko na. Masaya ka na?" I speak. I don't even know why I am so angry to him but by just in a glimpse of a moment hinila nya ako para makahigang muli sa braso niya.

"Don't be mad. I was just teasing you." siya habang hinahalikan ang noo ko.

Tumulo ang luha ko, bumigay ang mga luha sa mata at tuluyang umiyak. Sa totoo lang iyak pa to karugtong noong araw ng birthday ko. Mag-uusap pa sana kami kaso dumating sila Ryan at Ate Trish kagabi kaya hindi na tapos.