BİR YILLIK YALAN |PETER PARKER|

Bölüm 19

"Kimleri görüyorum böyle? Sayın Y/N, hoş geldiniz." Babana hafif bir gülümseme verdikten sonra karşısına oturdun. Olaylardan sonra Peter ile o kadar çok uzun zaman kalmıştın ki sanki babanı yıllardır görmüyor gibiydin. Odadaki gergin hava olmasaydı muhtemelen üstüne atlar ve ona sıkıca sarılırdın. Belki de ona birazcık ayıp etmiştin. Sadece mesajlarla haber verip ilgilenmen gereken biri olduğunu söylemiştin. Fakat asıl ailen olan ilgilenmen gereken kişiyi unutmuştun. 

"Sen bir şey demeden söyleyeyim. Özür dilerim. Ne derse de haklısın. Hem bu Adrian konusunda hem de sana karşı son zamanlardaki tavırlarımda." Bildiğin bir şey varsa o da özür dilemeyi sevmeyen Tony Stark'a özür dilemek en iyi davranıştı. "Evet, sana sinirimi birazcık senden uzak kalarak çıkardım. Belki bu bir bakımdan iyiydi bir bakımdan kötüydü. Ama şimdi her şeyi halledebiliriz. Değil mi?" 

"Tabii." Kafasını sallayıp seni onayladığında içine su serpilmişti. Ama bu kısa süreli oldu. "Okulu bırakarak, evden çıkma cezası alarak ve beni dinleyerek hepsini telafi edebilirsin." 

"Ne?!" Ağzın açık ona baktığında şaka yapmadığını anlamıştın. Hadi ama! Buna da onay verecek değildin. "Baba saçmalama. Karşında kızın duruyor. Sanki sen aynı konumda olsan aynı şeyleri yapmazdın ya da bu şartlara katılmazdın. Değil mi?" 

Sadece birkaç saniyelik süren bakışmanızdan sonra anlaşmaya varmış gibi bir haliniz vardı. Ya da en azından sen öyle hissettin. "Okulun bitmesine az var. Mezun olurum. Yazın seninle çalışırım. Nerde olursam haber veririm ve senin de her şeyden haberin olur. Peter'dan ayrılmam ama seninle konuşup aranızdakileri çözmenizi ayarlarım." 

"Peter'ın evine gidemezsin." 

"Tamam." Ne de olsa kısa süreli geçerli olurdu. 

Anlaşmaya varıp odadaki gerginliği attığınızda gülerek ona sarıldın. Üstüne atlayıp kollarını ona sardığında karşı koyamamıştı. İkiniz de birbirinize sımsıkı sarılıp hasretinizi giderdiniz. "Hem mezuniyetime beni sen götürürsün." 

Gülüp seni öptüğünde sen de onu öptün. 

Atlattığın şeylerin arasına babanla olan gerginliği de eklediğinde omuzlarından yük kalkmıştı. Şimdi önündeki iki engel daha kalmıştı.

Selam... bana kızmayın olur mu? Üniversite ve iş arasında kaldım ve vaktim hiç olmadı. Ama işte yine buradayım. Son bir bölüm kaldı bu da demek oluyor ki bir sonraki bölüm final. Umarım beğenmişsinizdir. Bir sonraki bölüm için daha çok uğraşacağım ve uzun olacak merak etmeyin. Umarım sizler de bu sırada iyisinizdir. Neler yaptınız? Ayrıca eski okuma kitaplarımı dolapta satıyorum. Profilimde yazmıştım ama buraya da yazayım. İsterseniz benimle iletişime geçin ve size dolaptan yardımcı olayım. Öpüldünüz kendinize dikkat edin.😽💜