တဖက်မှာလည်း မုန့်ထုတ်တွေနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးက
သူ့နဲ့ဝင်တိုက်ခဲ့တဲ့ hoodie နဲ့ကောင်လေးကို ဆိုင်အပြင်ရောက်မှ မသိမသာ လှည့်ကြည့်မိပီး စိတ်ထဲ တခုခုပြောလိုက်မိတယ် ''ငါဘာလို့သူ့ကိုပြန်ငေးနေမိတာလဲ ''
"ဟူး... " သက်ပြင်းတချက်ချပီ သူငယ်ချင်းတွေဆီ သာပြန်လာခဲ့တယ်
"ဟော ဟာရူတို မင်းပေါ်လာသေးတယ်နော်"
"မင်းတို့ကလည်းငါဆိုင်ကအထွက်လူတယောက်နဲ့ဝင်တိုက်မိလို့ပါဟ"
"အေးပါထားပါတော့ ငါတို့ပြန်ကြရအောင် မှောင်စပျိုးနေပီ"
"ဆာဟိလည်းပြန်ချင်နေပီပြောတယ်"
ထိုအခါ ဆာဟိက ငါဘယ်တုန်းက ပြောလို့လဲဆိုတဲ့အကြည့် ဂျီဟွန်းကို ပေစောင်းစောင်း ကြည့်လိုက်တယ်😒
"ကဲကဲ ပြန်ကြမယ် ထ ဆာဟိ ကြည့်မနေနဲ့ လာ"
သူတို့သုံးယောက် ကွန်ဒို ရောက်တော့ ကို့အခန်းထဲမှာ ကိုယ်စီ အနားယူပီး နောက်တနေ့အတွက် တွေးရင်း အိပ်မက်ထဲရောက်သွားကြပီ
At morning ☀️
ဒိုယောင်းနဲ့ ဆာဟိကတော့ အစောဆုံးနိုးသူလေးေတွပေါ့ ကျန်တဲ့ သူနှယောက်ကို လိုက်နှိုးပီး အမြန်ပြင်ဆင်ခိုင်းနေကြပီ
Universityစတက်ရမှာဆိုတော့ရင်ခုန်နေကြတယ်ထင်ပါတယ် အားလုံးပီးတော့ breakfastအတွက် ကျောင်းနားက cafe တခုမှာပဲ ဗိုက်ဖြည့်လိုက်ကြတယ်
စားသောက်ပီးကြတော့ ကျောင်းကို ခြေလှမ်းတက်တက်ကြွကြွလေးတေနဲ့ စလှမ်းလာခဲ့တယ်
________________________________________
At School 🏫
ကျောင်းထဲရောက်တော့သုံးယောက်သားကပါးစပ်မစိနိုင်ကြဝူး ဆာဟိလေးကတော့ ရပ်သာကြည့်နေလေရဲ့
"ခဏနေကြအုံး"ဂျီဟွန်းက အကုန်လုံးရှေ့ ပိတ်ရပ်လိုက်ပီး
ပြောလိုက်တယ်
"ဘာလဲ ကွာ ဘာဖစ်ပြန်တာလဲ"
"ငါတို့တက်ရမယ့် အနုပညာဌာနက ဘယ်ဘက်မှာလဲ"
"အေးဟုတ်တယ်ဒိုယောင်း မင်းသိလား"
"ငါလည်းမင်းတို့နဲ့တူတူပဲလေကွာkoreaလူမျိုးဆိုပေမယ့် ခုမှ koreaရောက်ဖူးတာဟ"
"အေးကောင်းရော"
ဆာဟိကတော့စကားနည်းသူမို့ဘာမှဝင်မပြောမဟုတ်တော့ဝူးဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ခေါင်းသာရမ်းနေလေရဲ့
"ပါးစပ်ပါရင် အနုပညာဌာနရောက်ပါတယ်ကွ မင်းတို့ကလည်း"
"ရားပတ်ဂျီဟွန်း ရွာရောက်တာမဟုတ်ဝူးလား"
"ငါတို့က ဌာနကိုရှာနေတာလေ ရွာရှာနေတာမှမဟုတ်တာ"
ဒိုယောင်းနဲ့ဂျီဟွန်းရဲ့ အငြင်းအခုံကြားကို ရုတိုဖြတ်ပြောလိုက်တယ်
"အေးပါထားပါတော့မင်းတို့ကလည်းခုဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ"
"နေအုံး ငါ တယောက်ယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်မယ် ခဏလေးပဲစောင့်"
အပြောနဲ့အတူ ဂျီဟွန်းက ခုံတန်းတခုမှာစာထိုင်ဖတ်နေတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ဆီလျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ် ထိုကောင်လေးရှေ့ရောက်တော့"ဒီမှာ ခမျအနုပညာဌာနက ဘယ်ဘက်မှာလဲသိလား" ထိုအသံကိုကြားတော့ စာဖတ်နေတဲ့ ကောင်လေးက မော့ကြည့်လာတယ် purple အရောင်အဖျော့နဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်တင်ရင်း ပြောလာတာက"မင်းကဒီနှစ်မှစတက်တဲ့firstyear
ေလးတွေ ထင်တယ်"
"ဟုတ်ပါတယ်ဗျ" မျက်လုံးလေးမှေးတဲ့အထိပြုံးပြပီး
ပြောလိုက်တယ်
"မင်းတယောက်တည်းလား"
"မဟုတ်ပါဝူး ဗျ သူငယ်ချင်းတေပါပါတယ် "ပြောပီး တဖက်က သူ့သူယ်ချင်းတွေကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်
"အော် ဒါမင်းသူငယ်ချင်းတွေလား တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် hyungက third year အနုပညာဌာနက
music team leader choi hyunsukပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်က park jihoonပါ"
"Kim doyoung ပါဗျ"
"Watanabe Haruto ပါအကုန်လုံးကတော့ruto လို့ခေါ်ကြတယ် သူကတော့ Hamada Asahi ကျနော်တို့ကတော့ sahiလို့ပဲခေါ်တယ် "
"အာ ဟုတ်ပါပီ မင်းတို့နဲ့ရင်းနှီးသွားပီလို့ သတ်မှတ်လိုက်ပီ နောက်ကြုံမှ hyung သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ခုတော့ hyungလည်းဌာနကိုသွားမှာဆိုတော့ လိုက်ခဲ့ကြလေ"
"နဲ hyung"
ပြောပီး ဌာနဘက်ကိုလျှောက်လာခဲ့တယ် တလမ်းလုံး ရုတိုတို့ အုပ်စုကို မိန်းခလေးက ငေးနေကြလိုက်တာ ချောတာကို ကျမသာဆိုလည်းငေးမိမှာပဲ တဖက်မှာတော့ တယောက်တည်းသော စီနီယာအကောင်ပေါက်လေးကို တလမ်းလုံး ငေးလာသူကတော့ ပတ်ဂျီဟွန်းပါပဲ
"ကဲ ရောက်ပီ hyungက စီစဉ်စရာလေးတွေရှိလို့ teamကိုပြန်ရမှာ ပီးမှ ကန်တင်းမှာဆုံမယ်နော် "
ဟွန်းဆော့လည်း ပြောပီးတာနဲ့ ထွက်သွားလိုက်တယ် ဂျီဟွန်းကတော့ သူ့စီနီယာလေးရဲ့ကျောပြင်ကို မျက်စိတဆုံး ကြည့်နေလိုက်တာ မျက်လုံးကြီး ကျွတ်ကျမတတ်ပဲ
"ဟျောင့် မင်း မျက်လုံးလည်း hyunsukkie hyung ကျောပြင်မှာသွားကပ်နေအုံးမယ်"
"ဖြည်းဖြည်းလည်းကြည့်ဟ" ရုတိုနဲ့ဒိုယောင်းပြောပီလေ
