"မင်းတို့တွေကအတွဲကိုယ်စီနဲ့ ငါ့ဆီတောင် မလာကြတော့ဝူးနော် စိတ်ဓာတ်လေးတွေ"
"မဟုတ်ပါဝူးကွာ မင်းကရော ဂျပန်စက်ရုပ်လေးနဲ့"
"နေကြပါအုံးကွာ ငါလည်း ဘယ်ချိန်ဖွင့်ပြောရမလဲ စဉ်းစားနေတာ"
"စဉ်းစားရင်း သူများနောက်ပါသွားမယ် နော်"
"ဟောဟိုမှာ လာနေကြပြီ"
ဂျယ်ဟျော့ တယောက် နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဆာဟိတို့ သူငယ်ချင်းအုပ်စုလာနေတာတွေ့ရသည်
"ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆာဟိပါ ပါလို့ပါလား"
ရောက်လာသည်နဲ့ ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေနားသို့ ကိုယ်ဆီ ဝင်ထိုင်ကြသည်
ဒိုယောင်းကတော့ ကော်ဖီဆိုင်ကိုရောက်နေလို့ မပါလာခဲ့
ဂျယ်ဟျော့တယောက် ဆာဟိဘက်လှည့်ကာ
"မင်း ကိုတစ်နေရာ ကို ထပ်ခေါ်သွားချင်တယ် လိုက်ခဲ့မလား"
"အတန်းရှိသေးတယ်"
"ဒါမဲ့ မင်းကို ခေါ်သွားချင်လို့ hyungတောင် အတန်းဖြတ်လိုက်တာ"
မလိုက်ချင်ပေမယ့်လည်း အတန်းဖြတ်လိုက်တဲ့ သူကြောင့် လိုက်သွားရတော့မယ်
"အင်းပါ ကျနော်လ်ုက်ခဲ့ပါ့မယ်"
____________________
"ဒါဘယ်နေရာလဲ ဒီနေ့ ကြယ်ကြွေမှာတဲ့"
"ညနေတောင်မစောင်းသေးဘူးလေ"
"Hyungမင်းကို ပြောစရာရှိလို့ပါ"
"အင်း ဘာပြောမှာလဲ"
"hyung လေ အမ်...."
ငူငူငိုင်င်ုင်နဲ့ မပြောပဲ ကြည့်နေသည် ဆာဟိစိတ်မရှည်
"မပြောလညါး ပြန်မယ်"
"အား ခဏလေးပါ"
လက်ကို ဆွဲလိုက်တော့မှ ပြန်ကြည့်ကာ
"ဘာပြောမှာမို့လို့လဲ"
"hyungရဲ့ဘဝထဲကို ဝင်လာခဲ့လို့မရဝူးလားလို့"
"ဘယ်လို ခများ နောက်နေတာလား"
"မနောက်ပါဝူးကွာ ဆာဟိရား ချစ်မိနေလို့ပါ"
"ဒါမဲ့ ကျနော့်က်ု အချိန်တစ်ခုလောက် ပေးပါ"
"အင်းရတယ်"
