တစ်ယောက်စီတိုင်းမှာ ရူးသွပ်ခြင်းကိုယ်စီနဲ့
#
"ဆော့ငယ် နောက်နေ့ ကြရင် အန်ကယ်လီတို့မိသားစု ကို ထမင်းစားဖိတ်ရအောင်လေ"
"ဆူဇီကော"
"သူ့အဖေလာမှတော့ သူ့သမီးလည်းပါလာမှာပေါ့"
"အင်း မောင်အဆင်ပြေသလိုလုပ်လေ"
"ခုတော့အိပ်ရအောင် မောင်ရဲ့ကလေးလေးကို သီချင်းဆိုပြရမလား"
"တော်ပါ ဒီအတိုင်းဖက်ထားပေး
မောင့်ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲမှာ ငါ့ကို ထာဝရလုံခြုံအောင် နွေးထွေးစွာထွေးပွေ့ပေးပါ"
"ဒီရင်ခွင်ကြီးက ဆော့ငယ်တစ်ယောက်ဘဲ နားခိုရာပါ
မွ- အိပ်တော့"
မောင်ပြောသလိုဘဲဖြစ်ရပါစေ ဆိုတဲ့
ဆုတောင်းလေးကပြည့်နိုင်ပါ့မလား
#
"အန်ကယ်ကြွပါ အစောကြီးလာမယ်တောင်မထင်ထားဘူး"
"ဟုတ်တယ် အန်တီက သားလေးကို တွေ့ချင်လို့လေ
ဟိုဆော့လေး နေကောင်းရဲ့လား မတွေ့တာတောင်ကြာပေါ့ သမီးက ဟိုဆော့နဲ့ပြန်တွေ့တယ်ပြောပါတယ်
အ်မ်ကိုလာလည်စေချင်တာ အန်တီလည်း ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းတော့အပြင်မထွက်ဖြစ်ဖူး"
"ခုရောသက်သာနေပြီလားအန်တီ နောက်ပိုင်းလာတွေ့ပါ့မယ်ဗျ"
ကိုယ့်ရဲ့ကလေးငယ်က တကယ့်အချစ်ခံလေး ဝေးကွာနေပြီဖြစ်တဲ့သူတွေကတောင် ပြန်တွေ့တာနဲ့ အိမ်အလည်ခေါ်နေပြီ
"ဒီဘက်ကို ကြွပါဗျ"
သူတို့ထင်ထားတာနဲ့ကွဲလွဲစွာ ကောင်မလေးမျက်နာက ပျော်နေသလိုဘဲ အလိုမကျလဲ တစ်ခါတစ်လေ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ မျက်နှာက ပြုံးလိုက်မဲ့လိုက်နဲ့ ဘာကိုလိုချင်မှန်းမသိ
#
"ဟိုဆော့လေးရဲ့ လက်ရာက ပြောစရာမလိုအောင်ကိုပြည့်စုံနေတာဘဲ"
"ကျေးဇူးပါ အန်ကယ် များများထည့်စားပါနော်"
"ကောင်းပါပြီဗျာ"
YOU ARE READING
Owner (Completed)
Fanfictionဇာတ်ဆရာအလိုကျ ရွေးချယ်ထားတဲ့ ဇာတ်ဆောင်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိုယ်က တစ်ချို့သော မလိမ္မာမှုတွေကြောင့် ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ဗီလိန်ဇာတ်သွင်းခဲ့မိတာ အရင်ကရော အခုရော နောင်တတွေချည်းပဲ By @Vope♡K
