[zakończone] «blood in, blood out»
Oh Joonki jest młodym wampirem, cierpiącym na dość absurdalną przypadłość - ma uczulenie na krew, przez co zmuszony jest odżywiać się roślinną hemoglobiną. Żartów na ten temat nie brakuje i wśród innych krwiopijców...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Joonki starał się cierpliwie czekać, aż jego chłopak wypełni wszystkie misje w grze i w końcu znów poświęci mu swoją uwagę, lecz ten moment wcale nie nastawał. W pewnej chwili wampirowi wydawało się wręcz, że Hanjae specjalnie się nie śpieszy, być może mając nadzieję, że młodszy po prostu zaśnie, a on nie będzie musiał wywiązywać się ze swojej obietnicy. Joonki nie zamierzał jednak się poddawać i w pewnym momencie sam objął od tyłu czerwonowłosego, usiadłszy tuż za nim. Otulił go szczelnie rękoma w talii, a brodę oparł na jego ramieniu.
Kiedy to uczynił, starszemu omal nie wypadł telefon z dłoni, którą wówczas gwałtownie poruszył. Wzdrygnął się mimowolnie, ale jednocześnie wcale nie próbował zwiększyć dystansu między nimi.
— Miałeś zaczekać, aż skończę — upomniał Joonkiego.
— Nadal nie ogarniam, jak się gra w Genshina, ale jestem w stu procentach przekonany, że już dawno zrobiłeś wszystkie daily missions — burknął wampir. — Hyuuuung!
— Ale z ciebie przylepa... — westchnął Hanjae.
Dwudziestodwulatek spochmurniał w ułamku sekundy i cofnął ręce, jednak przed całkowitym odsunięciem się powstrzymały go kolejne słowa starszego:
— Nie twierdzę, że mi to przeszkadza.
Usatysfakcjonowany Joonki ponownie się do niego przytulił, uśmiechając się szeroko i mimowolnie. Co prawda nie obeszło się bez poganiania Hanjae, gdy temu nadal nie śpieszyło się odłożyć telefon, ale wampir był w stanie znieść jeszcze trochę męki, obejmując szczelnie szczupłe ciało czerwonowłosego. W pewnej chwili znów porównał swojego chłopaka do trzęsącej się pralki, a wtedy starszy odburknął pełne zawstydzenia „zamknij się", rzecz jasna kompletnie się z nim nie zgadzając.
W końcu Hanjae wyłączył grę, zrobiwszy wszystko, co chciał.
— Teraz możemy iść spać — zarządził, odkładając urządzenie na podłogę obok materaca.
— Jak to spać? — zdziwił się Joonki, wybałuszając oczy. Sekundę później rozdziawił też usta, patrząc, jak czerwonowłosy wymyka się z jego objęć i zaczyna poprawiać poduszkę. — Przecież obiecałeś, że się poprzytulamy.
— Przecież kleiłeś się do mnie przez ostatnie czterdzieści minut — zauważył Hanjae. — Jeszcze ci mało?
— Zołza — podsumował wampir.
Hanjae wywrócił oczyma i głośno westchnął.
— No dobra... Chodź, creepie.
Tyle wystarczyło, by Joonki znów poczuł się ukontentowany. Posłusznie zbliżył się do chłopaka, a wtedy ten zaproponował, by poprzytulali się do snu. Był już zmęczony i chciał się jak najszybciej położyć, a poza tym dalej uważał, że fioletowowłosy za dużo wypił i też powinien w końcu odpocząć.
