Zij wist niet wat ze moest doen,
Dreigde daardoor uit haar rol te vallen.
Maar één blik op zijn gezicht die bijzonder triomfantelijk stond
En ze wist weer waarom ze het deed.
Dus ze klemde het boek tegen haar borst,
Waardoor ze gewoon al bijna de naar adem snakkende jongetjes hoorde
En met een grote glimlach hem in haar armen sloot.
Ze voelde hem verstijven,
Zijn handen bleven in de lucht hangen,
Maar zijn ademhaling ging een stuk sneller.
Ze kuste hem op zijn wang,
Verdween,
Als een opvallend vuurvliegje die wegvloog door de opkomst van de prachtige zon.
YOU ARE READING
Aanraken (De Tegenpolen-serie deel 1)
Short StoryHij kan niet tegen aanrakingen. Zij doet niks anders dan mensen aanraken. Hij wedt nooit een mens te willen aanraken. Zij doet er alles aan hem het tegendeel te bewijzen. ~ Eén van mijn eerste verhalen ooit geschreven, dus verwacht een totaal crin...
