Hij wist niet wat hij moest doen,
Dreigde daardoor uit zijn rol te vallen.
Maar één blik op de plotseling bijzonder geïnteresseerde medescholieren
En hij wist weer waarom hij het deed.
Dus hij volgde haar nogmaals,
Waardoor hij de flauwvallende meisjes al bijna voor zich zag
En met een flirterige ondertoon haar riep.
Hij zag haar verstijven,
Haar handen bleven op haar tas rustten,
Maar haar ademhaling ging een stuk sneller.
Hij snelde naar haar toe,
Gaf haar het papiertje,
Verdween,
Als een doorn van de afgeknipte steel van een prachtige witte roos.
YOU ARE READING
Aanraken (De Tegenpolen-serie deel 1)
Short StoryHij kan niet tegen aanrakingen. Zij doet niks anders dan mensen aanraken. Hij wedt nooit een mens te willen aanraken. Zij doet er alles aan hem het tegendeel te bewijzen. ~ Eén van mijn eerste verhalen ooit geschreven, dus verwacht een totaal crin...
