Hij negeerde haar,
Dagenlang,
Wekenlang,
Meer dan een maand lang.
Zijn hart werd steeds kleiner,
Wanneer hij het prachtige meisje zag.
Hij miste haar immens veel,
Vervloekte zichzelf daarom.
Maar misschien vervloekte hij zichzelf nog wel meer,
Om het feit dat hij stiekem hoopte
Dat zij hem net zoveel miste
En dat zij dezelfde pijn voelde als hij.
Als een donker pad in een dichtbegroeid bos
Waar het woord geluk een vloek was zodra je het hardop uitsprak
En de enige kans er op nog beangstigender was dan een moordenaar die voor je stond.
YOU ARE READING
Aanraken (De Tegenpolen-serie deel 1)
Short StoryHij kan niet tegen aanrakingen. Zij doet niks anders dan mensen aanraken. Hij wedt nooit een mens te willen aanraken. Zij doet er alles aan hem het tegendeel te bewijzen. ~ Eén van mijn eerste verhalen ooit geschreven, dus verwacht een totaal crin...
