"ရှင်က ကိုယ့်နာမည်လည်းကိုယ်မသိဘူးဆိုတော့ ရှင့်ကိုဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"
"မသိဘူးလေ မင်းနာမည်ကရော"
"ကျွန်မနာမည်က Lee ji eun ပါ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်"
"ဝမ်းမသာနိုင်ပါဘူး"
"ဟင်"
"ကောင်းမွန်တဲ့တွေ့ဆုံခြင်းမှမဟုတ်တာ ငါ့နာမည်လည်းငါမသိဘူး ဘယ်မှာနေလဲလဲင့ဘာငါမသိဘူး ဒီကိုရောက်လာတာဘာကြောင့်လဲလဲငါမသိဘူး ဘာမှမသိလို့စိတ်ဒုက္ခရောက်နေတဲ့လူကို တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ဆိုတော့.."
"ဟော ရှင်ကတော့လေပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေးတတ် အက်လိုသဘောနဲ့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းနှုတ်ဆက်တဲ့စကားပဲကို"
"ထားပါတော့"
"ကျွန်မ ရှင့်ကိူဘယ်လိုခေါ်ရမလဲစဉ်းစားနေတာ....အာ သိပြီ lily ဆိုရင်ရော?"
"မင်းကြိုက်သလိုသာခေါ်"
"ကောင်းပြီလေ lily ဒါဆိုလည်း ကောင်းကောင်းအနားယူလိုက်ပါအုံး ပြီးတော့ကျွနိမကို ji eun လို့ခေါ်လည်းအဆင်ပြေတယ်"
"အင်းဟုတ်ပါပြီ"
Ji eun လည်းအခန်းထဲမှထွက်သွားတော့တယ်။
"ငါကဘယ်သူလဲ ဘယ်ကလဲ ဘာတေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ဘာမှလည်းမမှတ်မိတော့ပါလား ကျစ် ခေါင်းကိုက်တာပဲသိတယ်"
Lisa လည်းစဉ်းစားမရတဲ့အဆုံး အိပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။
Jensoo side-
"unnie မြန်မြန်လုပ်ပါ လေယာဉ်နောက်ကျတော့မယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ jane ရဲ့ unnie ပြတင်းပေါက်တွေပိတ်လိုက်အုံးမယ်ခဏလေး"
"အင်းအင်း"
" ပြီးပြီ လာသွားမယ်"
Jensoo တို့နှစ်ယောက် lisa ရှိတဲ့ seoul ကိုသွားကြတော့မှာဖြစ်တယ်။
လေယာဉ်ပေါ်တွင်-
Jane ရဲ့လက်ကို jisoo ကဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
"ဘာမှစိတ်မပူနဲ့နော် jane သူဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူး"
"အင်း ထင်ရတာပါပဲ သူဖုန်းမကိုင်ဘူးလေ အဆင်ပြေမယ်လို့ ဘယ်သူကယုံကြည်နိုင်မှာလဲ"
