G Ü L C E

8.bölüm

Medaya ; can karavezir

'söz mü abi'

Gülce umut dolu gözlerle abisine bakıyordu.

Abisi ise şok olmuş şekilde gülce'ye bakıyordu.

Abi demişti o demi.

Sahi abisiydi.

Can gülce'yi kendine çekip sıkı sıkı sarıldı ve saçlarına üst üste öpücükler kondurdu.

"söz abim söz kurban olduğum" dedi.

Gülce abisine sıcacık bir gülümseme gönderdi.

Ve aşağı inmeye başladılar.

Aşağıdan konuşma sesleri gelmeye başladıkça gerildi.

O gerildikçe can daha sıkı tuttu ellerini.

Bugün tarihi Gülce için kazındı beynine.

Bugün abisi olmuştu birbirlerini kabul etmişlerdi.

Gülce 'artık tek başıma değilim abim var' diye geçirdi içinden düşündükçe içi kıpır kıpır oldu.

Düşünlerece dalmışken çoktan gelmişlerdi salona.

Gülce salona göz gezdirdiğinde daha da gerilmişti ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

Evet abisi yanındaydı ama içinde oluşan huzursuzluk bir türlü geçmiyordu.

Geldiklerini ilk farkeden barkın oldu.

Gülce'ye baktığında gerginlikle etrafa baktığını ve gözlerinde ki korkuyu gördü.

Düşünmeden edemedi 'neydi onu böyle korkutan biz mi yaşadıkları mı' diye.

Gülcenin yaşadığı acıların daha çeyreğini bilen barkın kalbinde hissettiği sızıyla başa çıkmaya çalıştı.

Peki ya hepsini öğrense ne yapardı?

Baştan aşağı süzdü gülce'yi 'minicik küçük kızım' diye düşündü.

boyu 1.60 civarıydı ama zayıftı ve onların yanında gerçekten minik kalıyordu.

O an barkının bile farkedemediği bir şey oldu.

'küçük kızım' diye geçirdi içinden az önce.

Bu farkedemediği detay onun için en güzel duygu hayatının geri kalanı olacağından habersizdi.

Ayağa kalkıp yanlarına gitti ve cana "sen geç otur abim" dedi.

Canın cevap vermesini beklemeden Gülcenin beline sardı kolunu.

Kulağına "korkma ben yanındayım" diye fısılda da.

Gülce o an içinde ki huzursuzluğun kaybolduğunu hissetti barkın mı başarmıştı bunu.

Yaşlı çiftin önüne geldiklerinde durdu ikisininde adımları.

"merhaba" dedi Gülce çekinen bir tavırla.

Ellini öpmek için eğildi.

Yaşlı kadın ayağa kalktı eli öpüldükten sonra.

"merhaba yavrum bende gül babaannenim" dedi.

Gülce bu samimi haline şaşırdı.

Sıra yaşlı adama geldiğinde aynı şekilde onunda elini öptü.

"merhaba güzel kızım ben arif deden oluyorum" dedi.

"memnun oldum efendim" dedi Gülce.

Barkın belinde ki elini hiç çekmeden ikili koltuğa yönlendirdi adımları ikisi birden oturduğunda etrafta insanları tanıtmaya başladı.