Back in time (On Hold)

Chapter 2 - Too much bitter

May mga naging bulungan ang narinig ko nang makaharap ang aking mga kaibigan. Tulala ko ring pinagmasdan ang ngayo’y umaagaw ng atensyon ng mga dumaraan.

Tiningnan ko ang apat na waring gumagawa ng senaryo at abot langit ang mga ngiti dahil sa atensyon na nakukuha nila. They are loving it.

‘I guess I will deal with their craziness again,’ my mind thinks as I rolled my eyes.

“Jamie!” dinig kong bati ni Mago. A bewildered guy na kasasawaan mong kasama minsan.

Mariin akong pumikit at huminga ng malalim saka siya pinagtuunan ng pansin. May mga ilan pa rin ang bumubulong at mukhang naagaw ng isang lalaki ang kanilang atensyon.

Mago smiled widely saka inakbayan ang lalaking hinala ko ay siya na nga. Nangiwi ako sa isiping iyon.

“Hindi mo ba iwewelcome ang pagdating ni Koikoy, Jamie.”

I froze. So it’s really him.

Alanganin akong ngumiti sa harap nila finding my composure. Tila nawala ata ang lakas ng aking loob. Nakakailang maging ang sitwasyon!

“It’s Kyler. ‘Told you not to call me that anymore,” he said in cool, wandering his eyes sa palibot ng campus. And...

And as if I am not here!

But I almost lost my thinking when that moment, for the first time— again, I heard him speak.

Goodness! Why do I feel so nervous! It’s just his voice.

As Mago’s response, ngumiti ito sa kanya. “Ikaw naman nasanay lang kami syempre,” anito at sa akin muli ibinaling ang antensyon.

“Yo Jaimie. He’s back. Hindi mo ba babatiin ang kababata mo?” muli pa nitong tanong sa akin.

I don’t know if it’s question or he’s being sarcastic because for goodness’ sake! He’s grinning!

I once again stared at him na ibinaling na sa akin ang kanyang tingin. Nang mangyari iyon ay agad akong napalunok sa kaba gayunpama’y matapang kong hinarap ang nerbyos sa harap nila.

Gosh! Nandito pa naman silang lahat. Ang lahat nang nakakakilala sa amin.

“Welcome back—” I said not continuing whatever it is.

Hindi ko kasi alam kung tatawagin ko ba siya sa nakasanayan ko na or baka pati ako ay hindi na rin dapat siya tawagin ng ganoon.

“Yeah, welcome back,” muli ko na lamang pagngiti.

Tumindig ito ng nakapamulsa saka nilingon ang mga tao sa paligid. May ilan pa rin ang tumitingin sa kanya ngunit hindi nito alintana ang natatanggap niyang atensyon.

I almost cuss in my head nang mapagtantong hindi niya ako tinugunan. Wala akong nakuhang sagot though Kisser suddenly interrupts.

“Jamie sama ka? Mamaya sa townhouse.”

Napatingin muli ako sa lalaking focused na ngayon ang tingin sa buong building. Maliit akong ngumiti at sinagot na lamang si Kiser. “Kung pupunta sina Maki, sige,” kibit balikat kong sagot.

Ngumisi ng malawak ang nasa likod nitong si Juno saka sunod na nagsalita. “Asahan namin yan Jam. Tagal mo nang hindi nagpapakita roon.”

Ngumiwi ako na aking naging reaksyon lamang sa sinabi ni Juno. Matapos ding iyon ay pagtapik naman ni Ren sa aking balikat ang aking naramdaman. Ngumiti siya at sumunod sa ngayo’y lumalakad nang kanyang mga kaibigan.

And they really passed me by! Seriously?

“Nagkita na kami sa townhouse kahapon ni Kyler. Kaya hindi na ako nabigla sa pagdating niya ngayon.”