Sürmeli (Yeniden Yazılıyor)

8. bölüm [ 'özür dilerim' ]

İyi okumalar 💕

8. Bölüm [ 'özür dilerim' ]

"Ne?" Diye bağırdım. "Abi ne demek dedem babaannemi aldatmış? babaannem nasıl dava açmış?" Diye sordum. "Ben ne bileyim kızım köyden muhtar aramış durumdan bahsetmiş babam ve annemde apar topar yola çıktı." Dedi abim.

"Babaannemden böyle bir şey beklemezdim." Diye mırıldandım. "Babam ve annem gelene kadar bizde kalacaksınız." Dedi sert sesinden asla ödün vermiyordu. "Biz yaren ile evde kalabiliriz, gerek yok." Dedim gözlerine bakarak.

"Yarın sizi almaya gelirim hazır olun." Dedi ve ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü. "Biz evde kalacağız dedim abi bizi yalandan sahiplenmene gerek yok." Dedim ve bende ayağa kalktım. Dediklerim ile hızlıca arkasını dönüp yanıma geldi ve sıkıca kolumu kavradı.

"Ne dedin lan sen!" Diye bağırdı yüzüme eğilerek. "A-abi bırak canım acıyor." Dedim korkuyla. "Ne dedin diye sordum cevap ver!" Dedi tekrar bağırarak. "Canım acıyor bırak." Dedim gözlerim dolmuştu, çok sıkı sıkıyordu ve gerçekten canım çok acıyordu. "Canını çok acıtacağım züleyha, hiç olmadığı kadar canını acıtacağım." Dedi gözlerime nefretle bakarak.

En sonunda daha fazla dayanamayarak ağzıma gelenleri düşünmeden abimin suratına tükürür gibi konuşmaya başladım... abimin sinir hastası olmasını bildiğim halde konuşmaya başladım.

"Bıktım senden yeter ya yeter! Benden ne istiyorsun, sana ne yaptımda benden bu kadar nefret ediyorsun? Söylesene neden dışarıda beni seviyorsunda eve gelince köpek gibi davranıyorsun! Yoksa arkadaşların senin şerefsizliğini görmemesi-" diye bağırırken suratıma yediğim tokat ile hızlıca yere düştüğümde kafamı masanın ucuna çarptım ve ağzımdan bir inleme döküldü, elimi kaldırıp ağrıyan kafama koydum.

Seslerimize uyanan yaren koşa koşa oturma odasına geldi. "Abi ne yapıyorsun?!" Diye bağırdı korkuyla. "Yaren siktir git odana." Dedi abim ardından bana döndü.
Ayağa kalkmaya çalıştığımda bana doğru gelmeye başladı.

"Sen kimsinde bana şerefsiz dersin soysuz köpek!" Diye kükrerken saçlarımı tuttuğu gibi masaya vurmaya başladı, anlımı masanın sivri ucuna vuruyordu, bir zaman sonra kan akmaya başladı. Bir elim ile abimin ellerini çekmeye çalıştım ama dahada sıkı tutmaya başladı. "İmdat! Bırak beni! Abi yalvarırım bırak!" Diye bağırdım.

Kafamı masaya vurmayı bıraktı, bu seferde yüzüme tokat atmaya başladı.

Elim ile kendimi korumak için karnımı kapatıyordum.
Yaren ise hıçkıra hıçkıra ağlıyordu bana bakarak. "Vurma ablama vurma canı yanıyor!" Diye bağırıyordu. Elim ile kapıyı gösterdim yavaşça. Yaren hızlıca kapıyı açıp dışarı çıktı.

Sayısız göz yaşı kana bulanmış yüzümden boynuma doğru yol alıyordu.

Canım acıyordu ve kimse yardım etmiyordu.

Abim sonunda yüzümü bırakarak karnıma tekme atmaya devam etti.
Yüzüm kana bulanmış önümü göremiyordum.
"İmdat yardım edin!" Diye bağırdım var gücümle.

Evde sadece abimin bana vurma sesi ve benim çığlıklarım duyuluyordu. "Abi yapma! Nolursun yapma!" Diye fısıldadım. "Seni gebertmeden bırakmam orospu, sen kimsinde bana şerefsiz dersin!" Diye bağrıp karnımı tekmelemeye devam etti, ağzımdan kan gelmeye başladı. Öksürmeye başladım, elim ile karnımı korumaya başladım.

Bütün kemiklerim kırılmış gibi ağrıyordu. Canım çok acıyordu, kimse çığlıklarımı duymuyordu. Halitim gelmiyordu yanıma. Beni kurtarmaya kimse gelmiyordu...
En sonunda gözlerim dayanamayarak kapandı...