Loving you |completed

39

BELLE POV

Nagising ako sa mahihinang ingay na naririnig ko na nag uusap sa labas ng kuwarto ko.
Isang linggo na ako sa hospital.
pag tinatanong ko ang mga doctor o nurce na tumitingin sa akin ayaw nila ako sagutin ng tama sa mga katanungan ko.

Alam kung ayaw lang nila sabihin sa akin ang totoo.
maging si mama o si donny ay laging sagot sa akin ay makakalabas din ako agad pag magaling na ako.

“hinde pa sya handang makita ka.”

Pinipigilan lang ni mama ang magalit o makapag taas man lang ng busis sa kausap niya ngayon.

“sino bang kausap niya sa labas?”

gabing gabi na pero hinde pa sya natutulog, sino kayang kausap niya sa ganitong oras.
mahimbing naman ang tulog ni bryan ng tingnan ko sya sa hinihigaan nya.

Wala ngayon si donny pinauwe ko dahil ilang araw na syang natutulog dito at ayaw kong magkasakit din sya.
Malapit na ang exam niya kaya kilangan niyang mag aral para maka graduate.
“sana makaattend man lang ako kahit sa graduation ng mahal ko!”

Narinig ko nalang ang mga yabag ng kung sino na papaalis. siguro ang kausap ni mama kanina, umalis na ata?

“oh bakit bumangon ka?”

“mama sino yong kausap mo sa labas kanina?”

“ah wa_ wala anak, iyong_ iyong doctor mo may importante lang na sinabi.”
hinde talaga marunong mag sinungaling si mama.

pautal utal naman kasi magsalita kaya sinong maniniwala sa kanya.
di bale nalang, baka importante lang tlaga at ayaw niya ipaalam sa akin. baka nag aalala sya na mag alala din ako.

“may kailangan kaba?”

“wala ma, pahinga kana.”

“huwag mo'ko alalahanin,”

Si mama na ang naghila ulit ng kumot ko at pinahiga ulit ako.
Ayaw kopa sana matulog at makikipag kuwentuhan pa ako sa kanya pero mas kaylangan niya magpahinga dahil ilang araw na syang laging napupuyat.

Kahit kunting pagkibo o pag unat ko sa gabi nagigising sya, tinatanong kung ayos ako, kung may kaylangan ako.
Sya ang dapat na magpahinga dahil kung magkasakit sya hinde ko sya maaalagaan.

“pakigising ako mama bukas pag dumating si donny.”

“pagsabihan mo anak ang batang iyon, nakakahiya na sa kanya lalo na sa mga magulang nya, araw araw na sya andito at natutulog.”

tama si mama. nakakahiya sa mommy at daddy nya. pinagsasabihan ko naman minsan pero ayaw mag paawat.
“buti nalang mabait ang mga magulang niya, maganda ang pagpapalaki nila sa kanya.”

“asos si mama, ayaw nyo mabuting anak ang magiging future hunsband ng mabait nyo'ng anak?”

“aba at bakit pag aasawa na iniisip mo ngayon?”nagbibiro lang naman ako seniryoso niya agad.

“ayaw niyo po makakita ng apo?”

“abang bata ka_”

Nasapak tuloy ako ni mama, parang binibero lang sya nanakit na agad.
bata pa ako at kaylangan kopa maka graduate para makapag trabaho kaya huwag sya mag aalala na mag aasawa agad ako.

Nagising ako kinaumagahan sa marahang pag alog sakin ni mama.
Una kong hinanap si donny kung dumating naba sya.

Nakita ko syang nakangiti habang may dalang tray ng paggkain.
Ginagawa na nya yan, tuwing umaga sya ang naghahanda ng pagkain ko.
Sya ang nag aasikaso ng lahat kahit gusto ni mama tumolong.

“good morning sa mahal ko, musta ang tulog mo?”

“sabi ko naman mama gisingin mo agad ako pagkadating niya eh.”

Pinanlakihan lang ako ni mama ng mata. nitong mga nagdaang araw napapadalas na ang pagsasabi sa akin ni mama na bawasan ko naman daw ang masyadong ovious kay donny.

“kagabe pa sya dumating, tulog ka nga lang!”

Sabat ni brian na ikinagulat ko, bakit hinde ko sya naramdaman nung dumating sya.
“dito ka natulog?” tanong ko sa kanya.
binaba niya ang dalang tray at tinulongan ako bumangon.
Umayos ako ng upo habang naghihintay ng sagot nya.

“na miss kita kaya pumunta ako.”

kita sa mga mata niya ang senseridad na totoo ang sinasabi nya.

gusto ko nalang sya yakapin ng para iparating ang sayang nararamdaman ko pero baka mabatokan ako ni mama.

“dito ako buong araw kaya hinde muna ako mamimiss.”

“hinde ba mag aalala parents mo sayo?”

“Bakit naman?”

“lage kang dumadalaw dito.

Pinasyal ako ni donny sa rooftop ng hospital para makalanghap ng hangin dahil ilang araw na ako sa kuwarto ko.

Masarap ang hangin at tanaw ang buong paligid. Magagabi na kaya hinde na mainit ang panahon.

“gusto mo'kong makasama ng matagal, diba?”

anong klaseng tanong naman yan bat ganyan sya ka seryoso ngayon.
Gustong gusto ko.

“Oo naman.”

“Magpaopera ka belle,” seryoso ang mukha niya habang sinasabi ang salitang iyon.
Ang manga mata niya ay subrang lungkot na hinde ko alam pero parang hinihiwa ng kung ano ang puso ko habang tinitingnan ko iyon.

Marahan niyang pinipisil ang mga kamay ko na hawak niya.

“para sa akin belle, sasamahan kita nasa tabi molang ako!pangako ko.”

Tumulo na ang luha ko, bago kopa mapansin iyon.
niyakap ako ni donny ng mahigpit.
Muli ako nakaramdam ng takot. takot hinde para sa sarili ko, takot na maiwan ko ang taong mahal na mahal ko na nasasaktan dahil sa akin.

Matagal ko ng tanggap ang sakit ko,matagal ko ng tanggap sa sarili ko na iiwan ko rin ang mga taong mahahalaga sa'kin pagdumating ang panahon. matagal ako nakipag laban dito kaya alam kung darating din ako sa puntong hinde ko na sya kayang labanan.

pero hinde ko inaasahan na hahatong ako sa ganito, ang matagal kung pinaghandaang lakas ng loob ay nawala sa isang iglap lang.

“Gusto ko mabuhay, gusto ko mabuhay ng matagal kasama si donny”