Noodgeval

Hoofdstuk 2

Matthyas POV

Ik stap de douche uit en haal een hand door mijn haar. Grappig. Zo douche je een paar dagen niet omdat je de zin van het leven niet meer ziet, en zo douche je twee keer op een dag omdat je zoveel aan het doen bent. De handdoek waarmee ik me net heb afgedroogd haal ik hardhandig door mijn haar om het zo droog mogelijk te maken. Het zit nu als een vogelnest op mijn hoofd. Ik haal er een kam doorheen en laat het verder maar gewoon. Het droogt vanzelf wel in de lucht. Ik scheer mijn opkomende net-niet-snor een beetje en doe wat aftershave op voor de geur.

Even tik ik mijn telefoon aan. 22:08. Hoelang heb ik dan nog? Ongeveer een half uur. De Uber die ik heb gebeld komt om twintig voor 11, dan ben ik er net optijd. Ik kon ook met de auto gaan, maar ik vermoed dat Robbie me wel wat drank gaat voeren, dus dan word terug rijden wel moeilijk. Het werd Uber of Bus, dan is de keuze snel gemaakt natuurlijk. Ik hijs mezelf in een zwarte spijkerbroek en een zwart t-shirt. Even steun ik tegen de wasbak aan. Om op adem te komen. Niet van de inspanning, maar van het tegenhouden van emoties. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Wat een sukkel ben ik ook. Wat een ongelofelijke hoop zieligheid. Even zucht ik in en uit en dan ga ik recht staan. Ik zie er moe uit. Ik ben ook moe. Moe van het nadenken. Moe van het huilen. Moe van het verwerken van alles.

Ik droom elke nacht dat hij naast me ligt. Ik sta elke dag op met gedachten over wat hij nu aan het doen zou zijn. Ik kom de dag door met de vragen waarom hij niet meer bij me wil zijn en ik ga slapen met de hoop dat hij weer terug komt. Ik ben er zo klaar mee, maar het blijft me maar achtervolgen. Ik loop de badkamer uit en trek mijn schoenen aan. Ik ben klaar om vanavond hopelijk alles te vergeten, en nooit meer aan hem terug te denken. Dat gebeurd niet, en dat weet ik, maar we kunnen een heel eind komen.

De Uber staat al buiten, dus ren ik snel naar beneden. Ik stap in en zeg de man achter het stuur gedag. Hij stelt wat oppervlakkige vragen die ik maar gewoon beantwoord, hopelijk duurt de reis niet al te lang en heeft hij niet door hoe slecht ik me op dit moment voel. Gelukkig zijn we snel genoeg in het centrum en word ik afgezet in de straat naast het plein waar Hoog Catharijne op uitkomt. Ik ga zitten op de stenen rand van een grote bloembak, die denk ik ook dient als zitplek, en wacht tot Robbie en zijn vrienden er ook zijn. Ik klik mijn telefoon de hele tijd nonchalant aan en uit om de tijd te bekijken en hoop dat er stiekem toch een nieuwe melding komt. Die komt er niet. Dat kan ik zelf ook wel bedenken. Maar ik blijf er op hopen. Ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. Hem niet.

Na even hoor ik een hoop geschreeuw en gelach van links komen. Ik ga staan en kijk in de richting van het geluid. Robbie komt naar me toe gerend en slaat zijn armen om me heen. 'Heeeyy' zegt hij lacherig. Die heeft al wat biertjes achterover getikt. 'Hoe is ie?' Zegt hij vrolijk. Ik haal mijn schouders op. Het gaat echt niet goed, maar ik wil niet de zielenpiet uit gaan hangen hier en nu. Nooit eigenlijk. Robbie slaat zijn arm om mijn nek. 'Heb je al wat drank op?' Vraagt hij terwijl we achter de rest richting het uitgaans gebied lopen. 'Hmmnee, had niet echt zin om te drinken' zeg ik toonloos. 'Dan moet daar verandering in komen, Jongens, waar is die fles Bacardi Cola?' Vraagt hij. Een van de jongens voor ons geeft Robbie een flesje Cola, alleen is de cola lichtbruin door de Bacardi. Hij geeft het flesje aan mij. 'Drink deze leeg, voel je je gelijk beter' zegt hij met een brede glimlach. Robbie probeert me hier indirect een drankprobleem aan te praten, maar voor deze ene keer ga ik mee in zijn gedachte gang. Ik pak het flesje aan en neem een paar grote slokken. Ik trek een vies gezicht en voel de alcohol branden. Er zit zoveel meer Bacardi in dan Cola, waardoor je eigenlijk haast geen cola meer proeft. 'Ik denk niet dat het een goed idee is dat ik dit in een keer leegdrink, dan kan ik net zo goed gelijk een fles ontsmettingsmiddel wegtikken' zeg ik. Robbie schiet in de lach. 'Ach als jij het zegt, ik heb het vaak genoeg gedaan' zegt hij. Dat is af en toe ook wel te merken ja...