2/3 - Yoonmin
«មែន??ហើយយ៉ាងមិច?»យ៉ុនហ្គី
«ហ្អឹកៗតែខ្ងុំស្រលាញ់លោកពូ!!»ជីមីន
«តែយើងស្អប់ឯង!!»
«បាន!!បើលោកពូស្អប់ខ្ងុំម្លឹងៗខ្ងុំនិងមិនមកជួបលោកពូ
ទៀតដែរ!!»
«មុខឯងនិងហេស?ធ្វើបាន?»យ៉ុនហ្គី
«ហេតុអីថាមិនបានខ្ងុំធ្វើវាបានដល់ទៅ8ឆ្នាំ..ហើយម្ដងនេះខ្ងុំប្រាកដជាធ្វើបានទៀត...និងមិនមកឲ្យមនុស្សដែរស្អប់ខ្ងុំឃើញទៀតដែរ ព្រោះតែយើងវាគ្មានតម្លៃសម្រាប់ឲ្យគេមកអើពើ!»
ជីមីនស្រែកដាក់នាយរួចមកក៏ប្រុងងើបចេញតែនាយក៏រហ័យជាងចាប់ទាញមកឲ្យពោបពីលើគេដៃមាំរហ័សរហួនក្រសោបកញ្ជឹងកជីមីនយកមកថើបជញ្ជក់បបូរមាត់តូចខ្លាំងៗសឹងតែចេញឈាម
ផាច់*
សម្លេងទះកំភ្លៀងលាន់ឡើងដោយស្នានដៃជីមីនដែរគេចផុតពីស្នាមថើបនោះយាដៃទះយ៉ុនហ្គីមួយទំហឹងដៃ
«ចូលចិត្តហិង្សារមែនទេ?បាន!»យ៉ុនហ្គីងាកមុខមកវិញតាមសម្លឹងមើលជីមីនដូចចង់សុីសាច់គេទាំងរស់
«ហ្អឹកៗខ្ងុំស្អប់ៗស្អប់លោកពូ!!លោកពូជាមនុស្សគ្មានចិត្តគ្មានបេះដូង!!»
«អឹម!!»យ៉ុនហ្គីជាមនុស្សដែរគ្មានដែរហ៊ាននិយាយបែបនិងដាក់គេឡើយជីមីននេះគែហ៊ានពេកហើយ
ផាច់*
«អឹម!!»
«ទះទៀតមក?»យ៉ុនហ្គីដកបបូរមាត់ពីការថើបវិញហើយតែជីមីនអង្គុយស្ងៀមឆឹងហើយនាយក៏សួរឌឺរាងតូចធ្វើឲ្យជីមីនខាំមាត់ខ្លួនឯងខឹងនាយហើយក៏ស្អប់នាយដែរតែងតែឌឺដងគេគ្រប់ពេល
«ចង់ទៅណា?»
ជីមីនមិនមាត់ក៏ងើបចេញពីនាយហើយរៀបដើរចេញពីបន្ទប់ទៅហើយតែយ៉ុនហ្គីក៏ស្ទុះមកអោបគេពីក្រោយ
«ខ្ងុំទៅផ្ទះខ្ងុំ!»ជីមីនមិនរើមិនកម្រើករួចឆ្លើយនិងនាយ
«មិនអោយទៅ!!»
«ផ្ទះរបស់ខ្ងុំ..ខ្ងុំត្រូវតែទៅ!!»
អស់ពាក្យនិយាយនាយមិនដឹងនិយាយថាមិចទៅជីមីនតែនាយដឹងថាជីមីននិយាយបានតែមាត់តែប៉ុណ្ដោះ
«ទៅៗ...ទៅចុះ..ទីនេះក៏គ្មានអ្នកត្រូវការឯងដែរ!»សម្ដីដេញរាងតូចត្រង់ៗមិនវៀចវេ ចាំមើលក្មេងដែរនិយាយមុននេះធ្វើបានឬអត់
ជីមីនងាកមកមើលមុខនាយក្រោយពីឮសម្ដីដែរធ្វើឲ្យបេះដូងគេធ្លុះធ្លាយ
«ស្អប់ខ្ងុំណាស់មែនទេ?»ដឹងហើយឮហើយថាគេស្អប់យើងតែនៅតែមិនអាចទទួលស្គាល់បាន នៅតែមិនជឿថានាយស្អប់គេ
«កុំសួរដដែលៗបានទេ??»យ៉ុនហ្គីស្រែកសម្លុតជីមីនមួយទំហឹងភ្លាត់សម្លេង ជីមីនក៏ភ្ញាក់ព្រើតទឹកភ្នែកស្រក់ច្រោកៗលើថ្ពាលក្រពុំស ខ្ចី
