Ep4🔞
ពេលព្រឹកប្រលឹមកាយតូចល្អិតភ្ងាក់ពីគេងទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ បើកភ្នែកឡើងក៏មិនឃើញយ៉ុនហ្គី
«ទៅណាចេស?» ជីមីនរអូម្នាក់ឯងស្លៀកពាក់ចុះទៅខាងក្រោមទាំងឈឺចង្កេះយកដៃទប់ ដើរខ្ញើចៗ
ចុះមកថល់ឃើញមេផ្ទះគេក៏សួរ
«អ៊ំស្រីប៉ាម៉ាក់ទៅណាហើយមិនឃើញនៅផ្ទះចឹង?»ជីមីនសួរទៅគាត់ដែរកំពុងតែធ្វើម្ហូបនោះ
«ឮប្រាប់ថាជូនអ្នកកម្លោះម្នាក់នោះទៅកំពង់ទូក!»មេផ្ទះ
«ទៅកំពង់ទឹក?»ជីមីននឹកគិតបន្តិចក៏ដើរចេញទៅសម្ដៅទៅកំពង់ទឹកយ៉ាងលឿនតែមិនបានលឿនដូចចិត្តព្រោះ ឈឺចង្កេះខ្លាំងពេក
«លោកពិតជាទៅពិតមែនឬ?»ជីមីនដើរបណ្ដើរគិតបណ្ដើរបេះដូងញាប់ខ្លាំងៗ
ដើរៗជិតនិងដល់ហើយតែក៏ឃើញអូបរយ៉ាងធំនោះបើកសម្ដៅមកកំពង់ទឹក មានមនុស្សចុះមកយ៉ាងច្រើន ថែមទាំងឃើញយ៉ុនហ្គីដើរសម្ដៅទៅទីនោះទៀត
ដើរបានកាន់តែជិតកាន់តែឃើញច្បាស់ ការពិតគ្រួសារនាយមកសោះ ឃើញមានមិត្តរបស់ខ្លួនដែរជាប្អូនស្រីយ៉ុនហ្គីនិងម៉ាក់របស់នាយ
តែមានមនុស្សស្រីម្នាក់ទៀតដែរកំពុងតែឈរអោបគ្នានិងយ៉ុនហ្គីគេឈប់ដើរធ្មឹង កម្រើកជើងដើរទៅមុខ ទៀតលែងបាន បេះដូងឈឺឆ្កៀបៗដូចគេយកអីមកចោះលេងឲ្យមានដំបៅ ឃើញពេញៗភ្នែក ហើយនៅគិតថានាយកែខ្លួនមកល្អវិញមែនទេមិនអាចទេ
«អេជីមីនតើ???»យ៉ុនរីក្រលេកមកឃើញមិត្តក៏ស្រែកហៅលើកដៃរាដាក់តែជីមីនបែរខ្នងដើរទៅវិញ យ៉ុនហ្គីឮដូចច្នេះក៏ប្រលែងពីការអោបស្រីក្រមុំនោះ ងាកមករកជីមីនដែតកុំពុងតែដើរញាប់ស្មាញ់ទៅវិញ គេមានអារម្មណ៍មិនល្អឡើងមកក្រោយពីឃើញបែបនេះមិនដឹងថាគេបានមកឃើញអ្វីខ្លះ មិនគិតច្រើនរត់ទៅតាមជីមីនតែម្ដង
«ជីមីនឈប់សិន??»
«ផាកជីមីន?»យ៉ុនហ្គីរត់មកតាមជីមីនធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាឆ្ងល់លើកលែងតែ ម៉ាក់នាយនិងប្អូនស្រីរបស់នាយទេ
«ជីមីនអូនឈប់សិនបានទេ?»ដោយសារជំហាន នាយរត់ឯជីមីននោះដើរទើបនាយតាមទាន់ ចាប់ដៃជីមីន តែត្រូវឯាកមក ទះ កំភ្លៀងនាយមួយដៃយ៉ាងខ្លាំង
ផាច់!
«ឈប់មកតាមខ្ងុំបានទេ?ខ្ងុំមិនចង់ឃើញមុខលោកទេ!»ជីមីនបន្ទាប់ពីប្រលែងមួយដៃលើផ្ទៃមុខយ៉ុនហ្គីរួចហើយមក គេក៏ស្រែកថាឲ្យនាយតែម្ដង
ចំណែកឯអ្នកដែរឈរមើលពីចំម្ងាយនោះចំហរមាត់គ្រប់គ្នា ឃើញច្បាស់ៗថាជីមីនបានទះយ៉ុនហ្គី
តែប៉ុនិងឈឺមិនស្មើរនិងជីមីនឈឺកន្លងមកផង
«អូនយល់ច្រឡំហើយ!»យ៉ុនហ្គីនាយមិនខឹងនិងជីមីនដែរទះតែនាយអន់ចិត្តដែរជីមីនស្រែកដាក់នាយ នាយមិនធ្លាប់អន់ចិត្តនិងអ្នកណាឡើយ នេះជាលើកទីមួយហើយ កែវភ្នែកជីមីនបញ្ជាក់ឲ្យនាយដឹងថា
ជីមីន កំពុងតែខឹងនិងស្អប់នាយ
«យល់ច្រឡំឬ?? ខ្ងុំមិនគួរជឿមនុស្សដូចជាលោកឡើយមិនគួរសូម្បីតែបន្តិច លោកធ្វើឲ្យខ្ងុំខកចិត្តណាស់!» ជីមីននិយាយបណ្ដើរទឹកភ្នែកក៏ហូរបណ្ដើរ ហូរដោយមិនដឹងខ្លួន វាហូរដោយឯងៗរាប់លាន
តំណក់
«អត់ទេស្ដាប់បងសិនជីមីន!»នាយស្ទុះរត់មកអោបជីមីននៅពេលគេនិយាយហើយបម្រុងនិងដើរទៅ
«លែងខ្ងុំហ្អឹកៗខ្ងុំប្រាប់ថាឲ្យលែងខ្ងុំមនុស្សចង្រៃ!»ជីមីនស្រែកយំរើបម្រះពីការអោបយ៉ុនហ្គី
ខ្លាំងៗឯយ៉ុនហ្គីខំអោបជីមីនមិនឲ្យរើរួចបាន
ទៀតព្រោះគេគ្មានកម្លាំងទេ
«លែងខ្ងុំទៅ ខ្ងុំចង់នៅម្នាក់ឯងមានគេមកទទួលហើយលោកគួរតែទៅវិញបានហើយខ្ងុំមិនចង់ឃើញមុខលោកទេ!»
«អត់ទេបងមិនទៅបងនិងនៅទីនេះទោះអូនដេញបងយ៉ាងណាក៏បងមិនទៅដែរ!»
«នៅមិនទាន់សមចិត្តលោកទៀតមែនទេ?»
«បងស្រលាញ់អូន សុំអង្វរកុំដេញបងបានទេ?» នាយនយាយតិចៗនិងក្បែរត្រចៀកជីមីននិងរឹតតែអោបជីមីនខ្លាំងជាងមុន
«អ្ហឹកៗ ខ្ងុំមិនជឿមនុស្សដូចលោកទេលែងខ្ងុំ!»
«ឲ្យបងធ្វើយ៉ាងមិចទើបអូនជឿ?»
«ចេញពីជីវិតខ្ងុំ!»
«ជីមីន?»យ៉ុនហ្គីហៅជីមីនថ្នមៗគេមិនគិតថាជីមីនដាច់ចិត្តដាក់គេបែបនេះសោះ
«យ៉ាងមិចធ្វើមិនបានមែនទេ?ចឹងលោកមិនបាន
ស្រលាញ់ខ្ងុំទេ!»ជីមីនកន្ត្រាក់ដៃយ៉ុនហ្គីចេញហើយ ងាកមកមើលមុខគេ
ប៉ុន្មានដងហើយដែរធ្វើបាបគេ ម្សិលមិញទើបតែ
ទៅជាមួយស្រីផ្សេងហើយកាលពីយប់មិញក៏ធ្វើបាបគេទៀត អម្បាយមិញក៏ទៅអោបគ្នានិងស្រីផ្សេង តើឲ្យគេទទួលយកបានទេ
«ខ្ងុំមិនទាន់ព្រមលើកលែងឲ្យលោកផងលោកក៏ធ្វើឲ្យខ្ងុំឈឺចាប់ប៉ុនិងហើយចុះទម្រាំតែខ្ងុំយល់ព្រមជាមួយលោកទៀតនោះ?»
ស្ងាត់មានតែស្ងាត់និងស្ងាត់ ម្នាក់ៗគិតតែពីមើលមុខគ្នាមិនយល់ពីគ្នា ស្រលាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកហេតុអីគ្រាន់តែលើកលែងទោស និងបកស្រាយឲ្យគ្នាស្ដាប់ពិបាកណាស់ហេស សុខចិត្តឈឺរាងខ្លួន
