3
ម៉ោងពីរជាងទាបភ្លឺ ក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយងងឹកស្លុងមានតែអំពូលពងមាន់ជាភ្លើងរាត្រី សម្លេងខ្សឹបខ្សៀវរបស់រាងក្រាស់ កេសហៅរាងតូចជីមីនមិនដឹងជាមានការអីទាំងយប់នេះនោះទេ មនុស្សកំពុងតែគេងស្រួលខ្លួនផង
«ជីមីន!»យ៉ុនហ្គីនិយាយខ្សឹបៗ
«អីគេ?»ជីមីនរើខ្លួនបន្តិចឆ្លើយនិងនាយទាំងងងុយ
«ណាៗ2ក៏បានដែរ!»យ៉ុនហ្គី
«អត់ទេខ្ងុំងងុយគេង!»ជីមីនគេងបែបខ្នងដាក់នាយវិញ
«1ក៏បានដែរណាបងពិបាកទ្រាំណាស់!»យ៉ុនហ្គីនិយាយបន្តលួងលោមរាងតូច
«មកចង់ស្អីពេលនេះមនុស្សកំពុងតែគេងលក់ស្រួល!»ជីមីនស្រែកឲ្យនាយទាំងមួម៉ៅ
«មកពីអូនមិនស្លៀកខោធ្វើអី?» នាយមិនបាន
ដេកនោះទេ គេដេកមិនលក់បកមិនល្ហើយ ព្រោះខ្លួនគេក្ដៅស្ទីងៗ. ពោះរបស់នាយចេះតែប៉ះភ្លៅរបស់ជីមីនរហូតព្រោះរាងតូចលើជើងមកគង់គេអោបគេមិនគិតដល់អ្នកដែរ ត្រូវគេគង់ទេ ក្បាលពោះប៉ះនិងសាច់ទន់ៗកន្លែងតំបន់ពិសេសកកិតនិងក្បាលពោះនាយ តើអ្នកណាអាចទ្រាំបាន មនុស្សកំពុងតែមានជាតិអាកុលនៅក្នុងខ្លួន ស្រាប់ផង
«មកពីលោកឯងមិនឲ្យខ្ងុំស្លៀកធ្វើអី?ស្មានតែខ្ងុំមិនដឹងពីគំនិតឬ?»ជីមីនថាឲ្យនាយផាំងៗវិញ
«ចុះអូនមកគង់បងធ្វើអី?»នាយតបនិងរាងតូចវិញ
«ខ្ងុំទម្លាប់ទៅហើយ!»ការពិតក៏មែនគេទម្លាប់ពេលគេងតែឯងគឺអោបខ្នើយអោបនិងគងបែបនេះហើយ
«អត់ដឹងទេ បងខឹងហើយ!»យ៉ុនហ្គីក៏ឡើងទ្រោបពីលើជីមីនទាញក្រវាត់ភួយចេញពីរាងតូចចាប់សើយអាវគេយប់របស់នាយដែរជីមីនកំពុងតែពាក់នោះ
បង្ហាយចង្កេះស្លីមមួយក្ដាប់ត្រកៀករីករាយដូច
មនុស្សស្រី។ យ៉ុនហ្គីនាយពន្លិចរបស់នាយចេញមកទាំងខឹងទាំងរឹង យកមកញុលនិងច្រក់ស្នេហ៍របស់ជីមីនបំបុកចូលទៅតែម្ដង
«អា្ហស៎ល្ហន់ទៅណាឈឺចង់ងាប់ហើយអ្ហឹកៗ!»ជីមីនវាយទ្រូងនាយផាច់ៗ ធ្វើថ្នមគេម្ដងទៅថី លើក្រោយសមតែអត់តើមុខនិង
យ៉ុនហ្គីនាយមិនបានខ្វល់ឡើយ គេអន្រួនចង្កេះឲ្យរង្គើរ ឲ្យរបស់ជីមីនសមនិងរបស់គេសិនទើបដកចេញដកចូល
——
«អ្ហាស៎ៗអ្ហឺសអ្ហាសស្រួលណាស់!»ជីមីនថ្ងួចថ្ងូរទាំងស្រួលគេ រកថាមិនត្រូវម្ដងនេះមិញនេះនៅស្រែកថាឈឺនៅឡើយសោះ
អាវរបស់របូតចេញទាំងពីរនាក់នៅកាយទទេ យ៉ុនហ្គីក្រលោះជីមីនឲ្យនៅពីលើនាយ រាងតូចអង្គុយលើក្បាលពោះគេ នាយលើក្រគៀកជីមីនឡើងបន្តិចដើម្បីស៊ករបស់នាយចូល ឯជីមីនមិនដឹងអីក៏សម្ងំឲ្យគេធ្វើតាមចិត្តមិនដឹងឡើយថាគេកំពុងធ្វើបាបខ្លួនទេ
