Soluk Menekşe [Ggo Futbol]

[0] Kutu

Derin bir iç çekti Coleman.
Evini ne kadar özlediğini ancak geri döndüğünde fark edebilmişti.

Öğle vaktiydi, Güneş ışığının kara bulutlar tarafından kısmen engellenmesi yaklaşan yağmurun habercisi olmuştu. Isaac o anda okulda, Betty ise fırınına malzeme almak için alışverişte olduğundan şimdilik yalnızdı.

Onlar gelene kadar kadar yatıp uyumayı planlıyordu yorgunluğun başına vurduğunu iliklerine kadar hissederken.

Yavaş adımlarla odasına yöneldi. Panosundaki tasarımları hala asılı, evde bıraktığı iş aletleri hala bıraktığı yerlerdeydi. Odanın perdeleri kapatılmış, eşyaları tozlanmaya başlamıştı. Görünüşe göre ayrıldığından beri neredeyse hiç girilmemişti odaya.

Yoğun tozdan dolayı öksürük tutunca pencereleri açıp etrafı daha dayanılır bir hale sokma kararını verdi. Perdeleri açmak için cama doğru yöneldiğinde gözü kitaplığa ilişmişti. Dikkatini çeken bir şey vardı rafların birinde. Yıpranmış, karton bir kutuydu ilgisini çeken. Büyük bir kutu sayılmazdı ve eski görünüyordu. Kim bilir ne zamandan beri orada açılmadan beklemişti.

Neden o zamana kadar bu kutuya dikkat etmediğini merak ederken bir yandan da onun içinde ne olduğunu hatırlamaya çalıştı.

Yapacak daha iyi bir şeyi olmadığına karar verdiğinde camları açmış, kitaplığa doğru  yönelerek kutuyu aşağı indirmişti.

Ne ağır ne de hafif bir kutuydu. Odasındaki eşyalarından daha tozlu olması kutuyu beyaz renginden etmişti neredeyse. Üzerine birkaç şey yazılmış gibiydi fakat yazılar okunamayacak haldeydi.

Kutuyu masasının üzerine koydu, kendi de sandalyesine oturarak kutunun kapaklarını yavaşça araladı.

Açar açmaz o kutunun odasında bunca zamandır ne işi olduğunu hatırlayabilmişti.

İçinde eski ve küçük bir saksı, çerçevesi çatlamış birkaç fotoğraf, en az içinde bulunduğu kutu kadar yıpranmış bir kitap, bazı takılar ve gül kırmızısı bir kazak vardı.

Bunlar eşine ait eşyalardan bazılarıydı. Ölümünden sonra sahip olduğu bazı şeyleri alıp o kutuya koyduklarını bir anlığına da olsa unutmuş olduğu için kendine biraz kızmıştı.

Belki de aklım uzun zamandır dolu olduğundan unutmuşumdur, diye geçirdi içinden.

Kutudaki eşyaları nazikçe eline alıp bakarken zihninde anıları canlanmaya başlamıştı bile.