Harry Potter's Sister - Facing Fears ~DUTCH~

HOOFDSTUK 8

Ik heb nog nooit zo'n slechte landing tijdens het Verschijnselen meegemaakt. Normaal gaat het minder chaotisch, gerichter en veel minder gevaarlijk. Nu waren al die drie elementen helaas anders, dus is het niet gek dat ik compleet gedesoriënteerd ben van de landing.

Langzaam begint het te dagen dat ik op een vochtige ondergrond lig. Ik open langzaam mijn ogen en zie de zon door de bladeren van de bomen om me heen naar beneden schijnen. Ik trek de conclusie dat we in een bos zijn geëindigd. Langzaam kom ik overeind en mijn ogen vallen vrijwel direct op Ron, wiens Wisseldrank bijna is uitgewerkt. Ik zie een plasje bloed om hem heen, dat steeds groter begint te worden. Gehaast ren ik naar hem toe, net zoals Hermione en Harry.

Voorzichtig scheurt Hermione zijn mouw open, waardoor zijn arm zichtbaar werd. Het lijkt alsof er een hap uit Rons arm is genomen.

"Wat is er met hem gebeurd?" vraagt Harry vol afgrijzen.

"Versprokkeld," zegt Hermione. "Vlug, Harry. In mijn tas zit een klein flesje met Elixer van Essenkruid erop."

"Tas – oké –" Harry rent naar de plek waar Hermione geland was, om haar tas te pakken. Ik help inmiddels met het stelpen van het bloeden, zodat Ron niet te veel bloed zal verliezen. Hermione haar handen trillen te erg om veel druk op Rons arm te zetten, waardoor ik die taak op mij neem. Mijn hele handen zitten binnen de kortste keren onder het rode bloed wat snel uit Rons arm loopt. Ik kijk toe hoe Rons ogen omhoog rollen. Hij is flauwgevallen.

"Vlug!" gilt Hermione naar Harry. Na een paar seconden staat hij bij ons met een klein bruin flesje in zijn handen. "Haal de kurk eruit, Harry. Mijn handen trillen te erg."

Harry overhandigt haar de geopende fles en overhandigt het aan Hermione. Zij giet drie druppels op de bloedende wond. Direct stijgt er een groenige rook omhoog, waardoor Rons arm voor een paar seconden helemaal niet meer te zien is. Wanneer de rook is opgelost, ziet de wond op Rons arm er stukken beter uit. Het bloeden is gestopt en er zit zelfs al een korst op.

"Meer durf ik niet te doen," zegt Hermione. "Er zijn spreuken waarmee je hem helemaal zou kunnen genezen, maar die durf ik niet te gebruiken. Ik ben bang dat ik ze misschien niet goehd doe en nog meer schade aanricht... hij heeft al zoveel bloed verloren..."

Het duurt even voordat Ron weer wakker wordt. In de tussentijd legt Hermione uit dat de Dooddoener met wie Harry de hele tijd aan het praten was in het Ministerie met de naam Jeegers haar voet had vastgepakt, en zo naar Grimmauldplace 12 was Verschijnscheld en nu naar binnen kan. Harry legt uit dat hij het oog van Dolleman terug had gepakt van Umbridge en dat ze op deze manier wisten dat er indringers in het Ministerie waren.

"Hoe voel je je?" fluistert Hermione zodra Ron begint te kreunen en zijn ogen opent.

"Vreselijk," zegt hij schor. Hij kijkt even om zich heen en voelt aan zijn gewonde arm, waarna hij een pijnlijk gezicht trekt. "Waar zijn we?"

"In het bos waar het WK Quidditch is gehouden," vertelt Hermione. "Ik wilde een besloten plek waar veel dekking was en dit-"

"-schoot je als eerste te binnen," maakt Harry haar zin af. Hij kijkt gepuzzeld om zich heen en er lijken honderden gedachten door zijn hoofd te gaan, maar het is moeilijk te lezen wat hij denkt.

"Vind je dat we verder moeten gaan?" vraagt Ron uiteindelijk.

"Ik weet niet." Er tikken enkele seconden voorbij waarin Harry naar Ron kijkt. Zijn gezicht is nog steeds lijkbleek en zijn ademhaling klinkt wat gehaperd. "Laten we voorlopig maar hier blijven."

Ik kom overeind na het horen van die woorden, net zoals Hermione. Zij begint direct met het uitspreken van beschermingsspreuken. "Salvio hexia... Protego totalum... Repello Dreuzelandus... Murmelio..."