Πώς γίνεται να παραλύω?Πρέπει να τον σώσω,ποτέ θα βγούμε έχει χάσει πολύ αίμα.
"Πέτρο"
Δεν είναι δω,τον πήρε, κοιμήθηκα και τον πήρε.Δεν έπρεπε να κοιμηθώ,ο Ιβορ θα τον σκότωσει.Πρεπει να φωνάξω,αλλά δεν μπορώ.Η πόρτα είναι ανοιχτή
"Πέτρο!"
Είναι νεκρός
"Είσαι ασφαλής,Έλα μαζί μου"
Δεν ήταν ο Ιβορ,ήταν...
"Γεράσιμε"
"Έλα,ο Ιβορ θα μας πάει κάπου ασφαλή"
Τρέχω προς τον Πέτρο, όμως εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια μου
"Πέτρο! Πέτρο!"
--
"Ελισάβετ!"
Η Ελισάβετ άνοιξε τα μάτια και κοίταξε τον Πέτρο,που την κοιτούσε φοβισμένος.
"Τι έβλεπες?"
Η Ελισάβετ πήρε μια ανάσα και σηκώθηκε από την αγκαλιά του.Ειχε ίδρωσει και το στόμα της ένιωθε στεγνό
"Δε θέλω να το πω"
"Κάτι βλάσφημο πάλι? Φωνάζες το όνομα μου"
"Φοβάμαι να το πω"
"Μη βγει αληθινο?"
Γέλασε ο Πέτρος όμως μόλις είδε τη σοβαρή έκφραση της Ελισάβετ σταμάτησε
"Μην αστειεύεσαι,τρέμω μη βγει αληθινό.Εφτασες μια ανάσα να φύγεις για πάντα από τη ζωή,δε θα αντέξω να σε χάσω"
"Δε θα με χάσεις ποτέ"
Ο Πέτρος χάιδεψε το χέρι της και σηκώθηκε από το κρεβάτι
"Πρέπει να γυρίσω Πάτρα αλλά θα ξανάρθω"
"Πέτρο,μη ξανάρθεις"
"Γιατί?"
"Μείνε όσο χρειαστεί,μη σκέφτεσαι μόνο εμένα"
"Το λες σα να ναι δυνατό"
Ο Πέτρος πήρε το τηλέφωνο του και έφυγε.Η Ελισάβετ ξαναπεσε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια της.Η εξομολόγηση του Γεράσιμου την είχε αναστατώσει,όλη η συμπεριφορά του,αυτό που τόσα χρόνια έκρυψε κάτω από το χαμόγελο του.Η Ελισάβετ σηκώθηκε και άνοιξε το παράθυρο της.Ο Λουκάς είχε έρθει να τον πάρει.Ο Πέτρος αφού χαιρέτησε τον Λευτέρη γύρισε και κοίταξε προς το παράθυρο.Ηταν εκεί όπως το περίμενε.
"Στο καλό-"
Για μια στιγμή όλα σταμάτησαν,σαν ξαφνικά ο κόσμος να αδειάσε και ήταν οι δυο τους.Ο Λευτέρης και ο Λουκάς κοίταξαν προς τα πάνω και είδαν την Ελισάβετ όπου κοίταζε σαν μαγεμένη χαμόγελοντας.
