*3 μήνες αργότερα*
Η Αννα είχε κάνει το δωμάτιο αποκλειστικά χώρο της όπου αγιογραφούσε και ζωγράφιζε
"Άννα"
Φώναξε ο Πέτρος
"Εδώ"
Είπε η Άννα προσπαθοντας να ξαναβρεί τον ιρμό της
"Βρε καρδιά μου σε έχω χάσει"
"Ρε Πέτρο,πρέπει να παραδώσω"
Η Άννα πέρα από τη ζωγραφική σε και σχολή καλών τεχνών είχε ξεκινήσει να συνεργάζεται με ιδιώτες όπου είχε γνωρίσει μέσω του Πέτρου δημιουργώντας ένα αξιοπρεπές πελατολόγιο
"Δε θα πάθουν τίποτα αν το παραδώσεις μεθαύριο"
"Πες στους δικούς σου πελάτες"
"Πάσο"
Το γραφείο του Πέτρου πήγαινε πολύ καλά,η ζωή τους είχε στρώσει και είχαν βρει το δικό τους ρυθμό σαν κάθε ζευγάρι
Ο Πέτρος κλείστηκε στο σχεδιαστήριο του να τελειώσει κάτι σχέδια.Επιασε νύχτα ώσπου να βγουν ο καθένας από το δωμάτιο του.Η Άννα είχε τελειώσει και είχε πάει να παραδώσει την εικόνα
"Άννα?"
Ο Πέτρος κοίταξε γύρω παραξενεμένος. Καιρο είχε να μείνει μόνος στο σπίτι,ήταν η κατάλληλη ευκαιρία.Παρηγγειλε γρήγορα φαγητό και ετοίμασε το τραπέζι με κεριά.Ειχαν καιρό να κάνουν κάτι ρομαντικό,κάτι για αυτούς.Η Άννα γύρισε και βρήκε τα φώτα σβηστά
"Πέτρο?"
"Μην ανάψεις φώτα"
Η Άννα χαμόγελασε και περπάτησε ως την τραπεζαρία.Ο Πέτρος είχε βάλει ρομαντική μουσική και αμέσως την πήρε να χορέψουν, αργά
"Πέτρο"
"Μου έχεις λείψει αφάνταστα"
"Και μένα,τις τελευταίες μέρες είχαμε πολλά"
"Σχολή και αγιογραφίες εσύ, γραφείο εγώ,ούτε καλοκαίρι στην Ελλάδα δεν κάναμε"
"Δε πειράζει, γνωρίσαμε της θάλασσες της Αγγλίας"
"Του χρόνου στο υπόσχομαι "
"Του χρόνου που θα είμαστε και πιο άνετα"
"Πώς και δε μας σούβλισε ο πατέρας σου"
"Το Δεκαπενταύγουστο ειδικά,στο πανηγύρι μόνος,αν δε νομίζω να ήταν άνετα αν πηγαίναμε"
"Πάντως για να δεις ότι δε σε ξεχνώ σου έχω ένα δώρο"
Είπε ο Πέτρος και έβγαλε ένα φάκελο
