Η Άννα αποφάσισε να βάλει ένα σατέν μαύρο φόρεμα,τόλμησε να φορέσει ένα κόκκινο κραγιόν και μαλλιά της δεμένα.Της φαινόταν αγνώριστη,όμως ήθελε να δει τον εαυτό της αλλιώς,να βρει το δικό της στυλ.Απο την άκρη του ματιού της είχε τον Πέτρο όπου στεκόταν στην πόρτα με τι στόμα μισάνοιχτο
"Δεν πιστεύα ότι μπορούσες να γίνεις πιο όμορφη,αλλά κάθε φορά-"
Σαν να μην έβγαιναν οι λέξεις,πως θα μπορούσες άλλωστε να περιγράψουν την ομορφιά της.
"Σου αρέσω?"
"Υπερβολικα,τόσο που ζαλίζομαι"
Η Άννα χαμόγελασε
"Φύγαμε"
Η Άννα τον πήρε από το χέρι και έφυγαν για το μαγαζι.Τα παιδιά έφτασαν στο μαγαζί όπου ο Θέμης ήδη τους περίμενε
"Καλώς τους"
Ο Θέμης φώναξε, κάνοντας όλο μαγαζί να γυρίσει προς το μέρος τους
"Ήρεμα, πατέρα"
Είπε ο Πέτρος ελαφρά ντροπιασμένος
"Καλησπέρα στις ομορφιές"
Είπε η Νατασα
"Καλέ άλλη έφερες"
"Εγώ είμαι"
"Φτου σου, παραλίγο να μη σε γνωρίσω.Καθιστε,Άννα δίπλα μου,στις δύο γυναίκες της οικογένειας.Απόψε θα πιείς?"
"Θα προσπαθήσω"
"Πατέρα,αν θέλει θα πιεί"
"Είπα εγώ τίποτα,δεν είπα"
"Επίσης δε μας είπες και γιατί τόση χαρά"
"Κάτι της δουλειάς..Έλα Νατάσα!"
"Έλα ένα για τους ερωτευμένους!"
Η Νατάσα κάτι ψιθύρισε και ξεκίνησε το μπουζούκι
"Πέτρο,δικό σου"
Ο Πέτρος γέλασε και ανέβηκε στη πίστα
"Το ξέρεις το βλέπω στα μάτια η αγάπη μου σαν ουρανός"
Ο Πέτρος ξεκίνησε να χορεύει στο τραγούδι που του άλλαξε τη ζωή.
"Πήγαινε να χτυπάς παλαμάκια,έτσι κάνουν"
Η Άννα σηκώθηκε και γονάτισε χτυπώντας παλαμάκια.Ο Πέτρος γελούσε και χορεύει με την ψυχή του ενώ η Άννα τον καμαρώνε, χαμόγελοντας, υπερήφανη για τον άντρα που αγαπούσε.
"Ποτέ δεν είπα φοβάμαι το κόστος πια θα είναι η ζημιά"
Τραγουδούσε ο Πέτρος κοιτάζοντας την Άννα η οποία ψιθύρισε
