Τις επόμενες μέρες το σπίτι ήταν γεμάτο ζωή.Ο Θέμης χαιρόταν να βλέπει τα παιδιά στο σπίτι,έστω μια αν αυτός ήταν μόνος.Η Άννα και ο Πέτρος είχαν βολεύει στο δώματιο του
"Πέτρο,έλα να μου αλλάξεις τη γάζα"
"Περίμενε"
Η Άννα έβγαλε τη μπλούζα της και ο Πέτρος έφερε τις γάζες.Με προσοχή καθάρισε την περιοχή και άλλαξε γάζα
"Μεθαύριο κόβεις τα ράμματα επιτέλους"
Είπε ο Πέτρος
"Δέκα μέρες"
Ο Πέτρος τοποθέτησε τον καθαρό επίδεσμο όμως τα χέρια του έμειναν στην πλάτη της
"Τελείωσες?"
Ρωτησε η Άννα
"Ναι"
Η Άννα σηκώθηκε έτοιμη να φορέσει τη μπλούζα της όμως ο Πέτρος άρχισε να φιλά την πλάτη της
"Πέτρο"
"Πονάς?"
"Όχι, αλλά μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανοίξει η πόρτα"
"Μη φοβάσαι "
Είπε ο Πέτρος και συνέχισε στο λαιμό της
"Πέτρο "
Η Άννα εγυρε το κεφάλι της ελαφρά δίνοντας του περισσότερο χώρο
"Πέτρο, να ανοίξω?"
Ρωτησε ο Λουκάς πίσω από την πόρτα
"Τι θες?"
"Τρώμε "
"Ερχόμαστε "
Ο Πέτρος της φόρεσε το πουκάμισο της και κατέβηκαν κάτω,όπου στο τραπέζι ήταν και ο Λευτέρης
"Μπαμπά μου,δε μου είπες ότι θα ερχόσουν"
"Έκπληξη"
Η Άννα και ο Πέτρος κάθισαν και άρχισαν να σερβίρονται
"Λοιπόν,στην υγεία μας"
Είπε ο Θέμης και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους
"Κάνει με τα χάπια να πιείς κρασί?"
"Ελάχιστο"
Η Άννα ήπιε μια γουλιά για το καλό και το αφησε.
"Ξεκινάτε γιατί θα κρυώσουν"
Είπε ο Λευτέρης και άρχισαν να τρώνε.
"Κορίτσι μου πότε κόβεις τα ράμματα?"
Ρωτησε ο Λευτέρης
"Μεθαύριο"
Απάντησε η Άννα
"Άντε με το καλό"
Είπε ο Θέμης
