BİNBAŞI ÖZÇELİK | 𝑇𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔

24

Hayatta yaptığımız yanlışlar bize pes etmeyi değil mücadele etmeyi öğretir.

Çoğu kez yaptığımız bu yanlışlar kayıplara neden olsa da...

Hayatımızda verdiğimiz kayıplar bizi doğru yola sürüklemek için önümüzdeki engelleri aşmaya benzer.

Bu kayıplar bazen insan bazen de bağımlılıklarımız olabilir.

Peki ya doğru yolu bulmak istemeyenler?

Hayatındaki yanlışları bile bile onları hayatının merkezi yapanlar?

Bunun adı acizliktir.

İnsanlar yanlız kalmaktan korktukları için hayatındaki yanlışları çıkartamazlar.

Bu kendi bedenlerine yaptıkları bencilliktir.

Bu farkedildiğinde iş işten çoktan geçmiş olacak ve artık tam olarak ölüm ve yaşam arasındaki o ince çizgide olmuş olacaklar.

Kara patlayan depo ile uzaklara savrulurken orada bulunan herkes aynı durumdaydı.

Patlayan bombanın etkisiyle kulakları çınlayan ekip zorlukla kendilerine geldiler.

Kara savrulduğu yerden güçlükle kalktı. Ne yapmıştı o?

Derin derin nefesler alıp kulağının çınlamasını önlemeye çalıştı. Attığı adımlar sarsaktı ve gözleri kararıyordu.

Gözünden düşen yaşla etrafa bakmaya başladı. Göremiyordu, Kara sevdiğini göremiyordu.

"Komutanım!" Dedi askerlerinden biri ama kimin dediğini çıkartamıyordu. Kulaklarının çınlaması beynini öldürüyordu.

Kara kurt timindekilerin her biri bir tarafa dağılmıştı. Herkes yavaş yavaş ayıldığında bir eksik vardı. Caner.

"Komutanım kendinize gelin!" Dedi Ahmet Özçeliğe doğru ilerlerken.

Fakat Özçelik şoktan çıkamamıştı. Attığı adımla ayağına takılan taşla beraber yere düşmüşti ve kulağındaki ses kafasına vurma isteği uyandırıyordu.

Tıpkı Firavun'un beynine işleyen sinek gibiydi... Vurunca rahatladığını sanıyordu ama vurmayı kestiğinde yine aynı şeyler oluyordu...

Mardinli, Özçeliği kendine getirmek adına bir iki kere sarstı ama nafile. Özçelik kendine gelemiyordu.

Kısa süre içerisinde tim toplanmış Özçeliği durdurmaya çalışıyordu.

En nihayetinde biraz olsun toparlanan Binbaşı ayağa kalktı. Tekrar deponun olduğu yere ilerlediğinde Allah'a dua ediyordu.

Lütfen diyordu Allah'ım lütfen sevdiğim kadın burda can vermemiş olsun.

Fakat ne bir parça bulmuştu ne de bir iz...

"Komutanım Caner!" Dedi Bozo ekip arkadaşının olmadığını farkedip

"Komutanım Caner yok!" Dedi tekrar ederek

Binbaşı içindeki yangının üstünü örtüp time döndü.

"Dağılın! Keskini bulmadan hiç biriniz gelmeyin!" Dedi âdeta kükrercesine.

Kara kurt timi aramaya başladıklarında hepsi bu tuza nasıl olur da düşerler diye kendilerine kızıyor hatta küfrediyorlardı.

Ama şu an tek istedikleri o yaşlı kadına oğlunun şehit haberini vermek istemedikleriydi.

Silah arkadaşını, can kardeşlerini tek parça halinde bulup dönmek istiyorlardı...

Peki ya o genç kız? Ona ne oldu dediler içlerinden...