សម្លេងកាំភ្លើងលាន់យ៉ាងខ្លី ដូចជាផាវមួយគ្រាប់តូចផ្ទុះនៅកណ្ដាលវាលស្មៅមួយនៅជាយក្រុង។ ក្រុមបុរសឈុតខ្មៅ5នាក់ឈរក្បែឡានចាំម្ចាស់របស់គេ ដែលតម្រង់កាំភ្លើងចំប្រុសម្នាក់ដែលព្យាយាមរំកិលខ្លួនថយក្រោយអូសជើងស្ដាំដែលត្រូវរបួសគេចពីរាងខ្ពស់នៅចំពោះមុខ។
«មួយគ្រាប់អំបិញមិញសម្រាប់បំណុលដែលឯងជំពាក់!» សំឡេងរបស់គេស្រាលនិងទាបតែមានន័យដាច់ស្រេច
«ហើយមួយគ្រាប់នេះសម្រាប់ស្រីដែលឯងធ្វើបាបមុននេះ!» គេថែមមួយគ្រាប់ទៀតចំជើងឆ្វេងធ្វើឱ្យគេស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់
«ហើយមួយនេះ...សម្រាប់ការដែលឯងហ៊ានឱ្យគេទិញក្បាលមកក្រលុកក្លិបរបស់យើង!» គេបាញ់បង្ហើយចំស្មាមួយគ្រាប់ជាមួយទឹកមុខរាបស្មើរដូចទឹកគ្មានរលក អ្នកកំលោះចិត្តដាច់ដើរចេញទុកឱ្យបុរសម្នាក់នោះដេកស្រែកម្នាក់ឯង។
ថ្ងៃបន្ទាប់Ma Jiaqiត្រូវបានប៉ូលីសកោះហៅទៅសាកសួរអំពីករណីពាក់ព័ន្ធមនុស្សឃាតកាលពីយប់ មិញនៅចំណុចវាលស្មៅក្រៅក្រុង។ គេជាជនសង្ស័យទីមួយបន្ទាប់ពីប៉ូលីសបានរកឃើញសាកសពបុរសម្នាក់នៅក្នុងវាលស្មៅក្រៅក្រុង ដេកស្លាប់ដោយសារគ្រាប់កាំភ្លើងទំលុះក្បាលមួយគ្រាប់ និងបីគ្រាប់ទៀតនៅលើជើង និងស្មា។ តាមការសាក សួរប៉ូលីសបានដឹងថាជនរងគ្រោះបានចេញពីក្លិបសេះខ្មៅម៉ោងមួយរំលងអាធ្រាតហើយត្រូវ បានមនុស្សមួយក្រុមចាប់ចូលឡានដែលមិនអាចកំណត់អត្តសញ្ញាណបាន។ នៅម៉ោងប្រាំបីព្រឹកទើបមានអ្នកឃ្វាលចៀមប្រទះឃើញសាកសព និងរាយការណ៍មកសមត្ថកិច្ចភ្លាមៗ។
«ខ្ញុំមិនបានសម្លាប់គេទេ» អ្នកដែលត្រូវគេសួរចម្លើយ ឆ្លើយដោយមុខស្មើរ គេពិតជាអត់បានសម្លាប់មែន
«កំឡុងម៉ោង12និងម៉ោង1 លោកនៅឯណា?»
«ក្លិប»
«ជនរងគ្រោះចេញពីក្លិបសេះខ្មៅហើយត្រូវបានគេចាប់យកទៅសម្លាប់»
«ហើយខ្ញុំពាក់ព័ន្ធអ្វីដែរ? ក្លិបខ្ញុំផ្ដល់សេវាកម្មសប្បាយៗ អត់មានសេវាកម្មបញ្ជូនទៅឋាននរកទេ»
ESTÁ A LER
បំណុល (The Debt)
Fanfic«សម្លាប់» សំឡេងរបស់គេស្រាល ទាប និងស្រទន់ តែបើមើលមកមុខរបស់គេវិញគឺពោរពេញទៅគំនុំចងអាឃាត។ មនុស្សប្រុសម្នាក់នេះមិនដែលស្គាល់ទេពាក្យថា 'មេត្តា' ព្រោះគេធំធាត់ឡើងមកក្នុងភ្លើងគំនុំ។ គេស្ពាយវាទៅគ្រប់ទីកន្លែង គេគេងជាមួយវា គេរស់នៅជាមួយវារហូតដល់គេក៏ភ្លេចទៅហើយថាខ...
