Xiuyuប៉ះវេនយាមពេញមួយសប្ដាហ៍ ហើយនាងរវល់នៅមន្ទីពេទ្យរហូត។ Chengxin និងZhengyuanប្ដូរវេនគ្នាខលសួរសុខទុក្ខ សួររឿងបាយទឹក ផ្ញើរនេះ ផ្ញើរនោះឱ្យរហូតដល់នាងធុញ តែក៏កក់ក្ដៅព្រោះមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនកំពុងមានបងប្រុសដែលចាំមើលថែគ្រប់យ៉ាងពីនាង។ ដោយសារនាងធំធាត់ឡើងជាបងស្រីគេ ហើយមិនសូវបានទទួលការថ្នាក់ថ្នមពីឪពុកឬម្ដាយ ទើបធ្វើឱ្យនាងមានសេចក្ដីសុខចម្លែក។ ដោយឡែកតាំងពីJiaqiទៅអាមេរិក គេមិនដែលសូម្បីតែផ្ញើរសារ ឬខល គឺស្ងាត់ឈឹង។ ស្រីបែរជាមានអារម្មណ៍ហេងហាង ចង់ខលទៅសួរសុខទុក្ខតែខ្លាចថាគេមិនទំនេរ ចង់ផ្ញើរសារទៅសួរតែឱ្យតែពេលចាប់ទូរស័ព្ទគឺមានអ្នកជំងឺចូលមកធ្វើឱ្យនាងត្រូវទម្លាក់ចោលយ៉ាងលឿន។
ថ្ងៃទីប្រាំ Xiuyuអង្គុយសម្លឹងទូរស័ព្ទដែលមានcontact name របស់Jiaqi នាងស្ទាក់ស្ទើរមិនដឹងគួរខលទៅឬអត់។
«បើនឹកគេហើយខលទៅឯង!» Tongyiអង្គុយចុះក្បែរមិត្តភក្តិ ដាក់ទឹកក្រូចមួយដបលើតុចំពោះមុខ Xiuyu។
«យើងមិនបាននឹកគេទេ!» នាងប្រកែក Tongyiអស់សំណើច
«អានេះណា៎គេហៅថាស្នេហាណាឯង!»
«អត់ទេ! ឯងឆ្កួតទេដឹង យើងឬស្រលាញ់គេ? ទៅមិនរួចទេ យើងមិនស្រលាញ់មនុស្សបែបផ្ដាច់ការ sweetក៏មិនចេះ ចេះតែសម្លុតបង្ខំយើងរហូត...» ស្រីរាប់ដៃ Tongyiងក់ក្បាលពេបមាត់ដាក់នាងវិញ។
«សួរខ្លួនឯងទៅមិត្តភក្តិ ភ្នែកនៀកវាចង់ឃើញគេ...» Tongyiចង្អុលទៅភ្នែករបស់Xiuyu។
«ត្រចៀកនេះក៏ចង់ឮសំឡេងគេ...» រួចទាញត្រចៀករបស់នាងឡើង។
«ត្រង់នេះវាកំពុងអន់ចិត្តដែលគេមិនខ្វល់ខលឬផ្ញើរសារមក!» នាងចង្អុលទៅលើទ្រូងឆ្វេងរបស់Xiuyu ហើយក៏ក្ដោបមុខនាងដោយដៃទាំងពីរ។
«ហើយខួរក្បាលនេះកំពុងតែប្រឆាំងនឹងបេះដូងថាគួរខលទៅគេមុនឬអត់! ត្រូវទេ?» Tongyiសួរហើយលែងដៃ ដើរចេញទៅបាត់ Xiuyuព្រិចភ្នែកគិតតែឯង មួយសន្ទុះទើបដកដង្ហើមធំ ដាក់ក្បាលលើដៃ។ នាងពិតជានឹកគេមែនឬ?
រំពេចនោះទូរស័ព្ទនាងក៏រោទិ៍ឡើងធ្វើឱ្យនាងអរភើត តែក៏ត្រូវទម្លាក់ទឹកមុខពេលដែលឃើញថាជាលេខរបស់Chengxin។
YOU ARE READING
បំណុល (The Debt)
Fanfiction«សម្លាប់» សំឡេងរបស់គេស្រាល ទាប និងស្រទន់ តែបើមើលមកមុខរបស់គេវិញគឺពោរពេញទៅគំនុំចងអាឃាត។ មនុស្សប្រុសម្នាក់នេះមិនដែលស្គាល់ទេពាក្យថា 'មេត្តា' ព្រោះគេធំធាត់ឡើងមកក្នុងភ្លើងគំនុំ។ គេស្ពាយវាទៅគ្រប់ទីកន្លែង គេគេងជាមួយវា គេរស់នៅជាមួយវារហូតដល់គេក៏ភ្លេចទៅហើយថាខ...
