"Πέτρο, ξύπνα,πρέπει να πάμε να αγοράσουμε βαλίτσες"
Ο Πέτρος ξύπνησε σαν ζόμπι,την κοίταξε πριν ξαναπέσει
"Ρε Πέτρο,σε λίγες μέρες φεύγουμε.Πρέπει να αρχίσουμε να μαζεύουμε.Πέτρο, πρέπει να πάμε και σπίτι σου να πάρουμε τα πράγματα σου"
"Είμαι σπίτι"
"Σου,όχι μας.Πετρο!"
Η Άννα τραβουσε το χέρι του όμως ο Πέτρος δεν ήταν έτοιμος να άφησε τη ζεστασιά του κρεβατιού
"Έχουμε και δυτικό δωματιο και δε σε πιάνει ο ήλιος"
"Θα φύγουν τα μαγαζιά αν πάμε αργότερα?"
"Πέτρο"
Η Άννα ξεφυσηξε
"Μόνο αν μου κάνεις αγκαλίτσα "
Ο Πέτρος γύρισε ίσα και άνοιξε τα χέρια του σαν μωρό, περιμένοντας την αγκαλιά του .Η Άννα τον κοίταξε και αποφάσισε να του κάνει το χατίρι
"Θα σηκωθείς?"
Ο Πέτρος γέλασε πριν την γυρίσει ανάποδα,με την πλάτη στο στρώμα.Η Άννα τον κοίταξε ξαφνιασμένη.Ο Πέτρος τότε,έκανε πίσω,αμέσως σηκώθηκε και μπήκε στο μπάνιο,αφήνοντας την Άννα ξαπλωμένη.Η κίνηση του Πέτρου ήταν παιχνιδιάρικη,την τράβηξε στο κρεβάτι τους όμως με ένα της βλέμμα αμέσως απομακρύνθηκε.Η Άννα έκλεισε τα μάτια της μέχρι που άκουσε την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει
"Συγνώμη"
Είπε ο Πέτρος
"Για τι?"
Η Άννα άνοιξε τα μάτια της και τον κοίταξε
"Άννα,είδα στο βλέμμα σου φοβήθηκες,σα χαζός.. παρασύρθηκα"
Η Άννα σηκώθηκε και τον κοίταξε στα μάτια,αυτά τα γλυκά σοκολατί μάτια του, φαινόταν πληγωμένα
"Ένιωσες ενοχές επειδή πηγές να με άγγιξες? Επειδή στο μυαλό σου είχες άλλη συνέχεια από την αγκαλιά"
Ο Πέτρος κοίταξε κάτω
"Πετρο βλέμμα του μπορεί μην το ξεχάσω,όμως βλέποντας το δικό σου,δεν το θυμάμαι "
Ο Πέτρος έβαλε το χέρι το στο πιγουνι της και το σήκωσε.Η Άννα πήρε το χέρι του στο δικό της και φίλησε το εσωτερικό της παλάμης του.
"Πάω να αλλάξω"
Είπε ο Πέτρος πριν πάει στον ξενώνα.Αφου άλλαξε πηγε κάτω όπου τον περίμενε η Αννα
"Πάμε?"
Ρώτησε ο Πέτρος
"Πάμε "
