"Umudun Vâveylası|11"

14.7K 714 213
                                    








^BÖLÜM-11^

🥀Ruhunun Şifası olan Kadın.🥀

Amed Gülü ve Asef Mervani'nin Hikayesi...

Satır aralarında muhakkak yorumlarınızı belli edin. Hatalarım için özür dilerim.
Zira gözümden kaçmış olabilir.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok mutlu olurum. Şimdiden hepinize teşekkür ederim.

Lorelias_ ailesine hepiniz tekrardan
Hoşgeldiniz...🧚🏻‍♀️

Sınır: Oy-100/ Yorum-120

"Affettin mi beni?" Gözlerine umutla bakan kocasının umudunu kaybetmesini istemiyordu

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Affettin mi beni?" Gözlerine umutla bakan kocasının umudunu kaybetmesini istemiyordu. Fakat şartı vardı. Eğer o şartını yerine getirirse affedecekti.

"Affedeceğim ama bir isteğim var." Diyerek karşısındaki kocasının kaşlarının çatılmasına neden oldu. "Eğer isteğimi yerine getirirsen seni affedeceğim."

Asef'in dudakları düz bir hal aldı. Neden karşılıksız yapmak varken karşılıklı yapıyordu? Sorun karısının ondan bir şey istemesi değil, sorun karısının ondan yapamayacağı bir şey istemesiydi. Ya istediği şeyi yapamazsa o zaman ne olacaktı?

"Nedir o şartın?" Diyerek karısının yüzüne baktı. Gözleri ayın ışığının altında parlıyor, yüzüne nur iniyor gibiydi.

"Doktora gideceğiz." Dedi ve adamın suratında bir iz, bir tepki aradı. "Hem psikiyatriye hemde ürolojiye."

Asef'in kaşları kadının son söyledikleri ile çatıldı. Hadi psikiyatriyi anlamıştı ama Ürolojiye neden gideceklerdi?

"Sebep." Dedi sert bir tonda. "Psikiyatriyi anladım ama ürolojiye neden gideceğiz?"

"Çünkü artık arzularını görmezden gelmeni istemiyorum. Bana dokunmak için can atarken benden kaçmana tahammül edemiyorum."

Kadının hiç çekinmeden, utanmadan söylediklerine sevinse de bunu kabul edemezdi. Kendisi daha önce bu konuyu dile getirmiş, yürümeden kendisine dokunmayacağını söylemişti.

"Sana söyledim Gül." Gözlerini kapatarak yavaşça ve sakince geri açtı. "Ne olursa olsun bu bedenim, bu ayaklarımla sana dokunmayacağımı dile getirdim. İlk gece de söyledim yine söyleyeceğim. Bu ayaklarım tutmadan ne seni bu engelli hayatıma dahi ederim, ne de senin bedenine elimi sürerim."

"Neden Asef?" Dediğinde acılı bir ses yankılandı sokağın ortasında. "Neden? Neden bedenime el sürmekten korkuyorsun?"

Bu kadın ne zaman onu anlayacaktı? Bu kadın ne zaman kendisini Asef'in yerine koyacak, duygularını önemseyecekti? Bu kadın ne zaman Asef'i en can alıcı yerinden vurmayı bırakacaktı?

Umudun Vâveylası|Yaralı Adamlar Serisi-1Where stories live. Discover now