"Umudun Vâveylası|23"

9.4K 434 278
                                    










^BÖLÜM-23^

🥀Sana olan sevgim, Sana olan özlemim...🥀

Amed Gülü ve Asef Mervani'nin Hikayesi...

Satır aralarında muhakkak yorumlarınızı belli edin. Hatalarım için özür dilerim.
Zira gözümden kaçmış olabilir.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok mutlu olurum. Şimdiden hepinize teşekkür ederim.

İLERLEYEN BÖLÜMLERDE +18 SAHNELER MEVCUTTUR!
Uyarı işareti koyulmuştur.

Lorelias_ ailesine hepiniz tekrardan
Hoşgeldiniz...🧚🏻‍♀️

Sessizliğe gömülürken zihinimde ne geçtiğini kendisi dahi bilmiyordu

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.


Sessizliğe gömülürken zihinimde ne geçtiğini kendisi dahi bilmiyordu. Öyle bir bilinmezliğe kapılmıştı ki ne yapacaklarını ikisi gençte şaşırmıştı.

Yaptığı çorbanın altını kapatarak derin nefes verdi. Hezan içeride yatıyordu. Saatlerdir bir şey yemediğini biliyordu. Kalkıp bir şeyler yemesi gerekiyordu. Lakin Raperin Hezan'ı kaldırmaya da kıyamıyordu.

Ayakları korka korka salona ilerledi. Kapının pervazına yaslanarak huzursuzca uyuyan adama baktı. Saçlarına dokunmak istese de kendinde o gücü bulamıyordu.

Yavaş yavaş ilerledi ve Hezan'ın önüne çöktü. Bu hareketi ile adamın uykusundan ayırmıştı. Lakin Hezan heyecan ve merakla gözlerini açmadan genç kadının ne yapacağını bekledi.

Genç kadın Elini özlemle eşinin yanağına attı. Sakalları tenine batarken bunu ne kadar özlediğini fark etti. Kokusu burnuna dolarken gözleri dolmuştu. Bu özlem derin bir yaraydı.

Bu hale nasıl gelmişlerdi?

Daha bir aya kadar gözlerinin içi gülerken şimdi gözlerinin içi sönüktü. Ne kadın ne de adam mutluydu. İkisi de mutsuzluğa sürüklenmişti.

"Hezan." Diye mırıldandı. Hem kaldırmak istiyordu hemde uykusunu çeksin istiyordu. "Hadi kalk senin sevdiğin yemekleri yaptım."

Hezan yerinde kımıldarken bu anın bitmemesini istiyordu. Karısının eli yanağındayken huzurluydu. Bu huzurun son bulmasını istemiyordu. Saatlerce, günlerce böyle kalsa gıkı çıkmazdı.

Kara gözlerini dünyaya açtığında gördüğü suretle gözleri özlemle dolup taştı. Eşinin gözlerinde gördüğü duygu her neyse adamı öldürmeye sebepti. O gözlerin dolmasına bile kıyamazken nasıl boşanmayı düşünürdü?

"Hadi kalk yemek ye biraz." Dedi ve ayağa kalktı. Tam gideceği anda bileğine dokunan eller durmasını sağladı.

"Raperin." Dediğinde genç kadının gözlerine baktı. "Seni çok özledim..."

Umudun Vâveylası|Yaralı Adamlar Serisi-1Où les histoires vivent. Découvrez maintenant