ဝမ်ယွမ်လဲရထားလုံးပေါ်တွင်မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတော့သည်
ခနကြာသော်ရထားလုံးဆရာ၏ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်
"သခင်လေးမုချန် မုချန်"
"ဝါးးးးး တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာ ကျွန်တော် အိပ်ပျော်သွားလို့"
"လျှုံတိုင်းပြည်ရဲ့စစ်စခန်းကိူရောက်ပါပြီ"
အနီရောင်အခန်းစီးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သော်တကယ်ပဲရောက်နေပါပြီ ရာပေါင်းများစွာသော တဲလေးများထိုးထား၍မြင်း
များစစ်လက်နက်များခင်းကျင်းထားသည်ကိုဝမ်ယွမ်တွေ့လိုက်ရသည်
"ဘုရား ဘုရား ဒါငါနေရမဲ့နေရာလား ငါလိုလူမျိုးဆိုရင်
တော့ ပထမစစ်တိုက်တဲ့နေ့တင်သေသွားမယ်ထင်တယ်"
"ရပါပြီ ဆရာ ကျွန်တော့် အထုပ်လေးတွေ ဝိုင်းချပေးပါအုံး"
"ဟုတ်ပါပြီ သခင်လေး"
အထုပ်တွေဝိုင်းချပြီးသော်ချန်လင်စမ်းပေးလိုက်သည့်စာထဲကစစ်သူကြီးကျောက်ယွင့်ကိုရှာရတော့မည်
"ဘယ်သူ့ကိုမေးရပါ့"
ရှေ့တွင်ဖြတ်သွားသော စစ်သားတစ်ယောက်ကိုခေါ်၍
"ဒီမှာ ဒီမှာ စစ်သူကြီးကျောက်ယွင့်ကိုသိလား"
"သိတယ်လေ မောင်မင်းက ဘယ်သူမလို့လဲ ကြည့်ရတာတော့ ထမင်းချက်လုပ်ဖို့လာတာထင်တယ် ပျော့တိပျော့ဖက်နဲ့"
"ငါ့ကိုများ ထမင်းချက်တဲ့ အံ့သြတာ"
ထိုစစ်သားပြောမည်ဆိုလဲပြောရလောက်သည် ဝမ်ယွမ်ကတကယ့်ကိုဖြူဖြူသေးသေးလေး😂
"မဟုတ်ပါဘူး တုံ့တိုင်းပြည်ကလွှတ်လိုက်တဲ့ အမတ်ကြီးချန်စန်းလင်ရဲ့သားတော် မုချန်"
"ဘယ်လို ကျွန်တော်မျိုးတောင်းပန်ပါတယ် စစ်သူကြီးထံခေါ်သွားပေးပါ့မယ်"
"ဘိုးတော် အစကတည်းကအဲ့လိုဖြစ်ရမှာ"မှည့်ကာရွဲ့ကာဖြင့်လိုက်သာသွားတော့သည် ခနကြာသော် အိမ်လေးတစ်လုံးရှေ့သို့ရောက်သွားသည်
"စစ်သူကြီးကျောက် စစ်သူကြီးကျောက် မုချန်ရောက်နေပါပြီ"
"ငါလာပြီ"
စစ်သူကြီးကျောက်မှာအလွန်ပင်ခန့်ညားလွန်းလှ၍ရုပ်ကြည့်သည်နှင့်လက်ရုံးရည်နှလုံးရည်နှင့်ပြည့်ဝသောစစ်သူကြီးမှန်းသိသာသည်
YOU ARE READING
believe&love
Fanfictionအရင်ကဖျက်ထားတဲ့ဟာလေးအခုပြန်တင်ပါပြီ❣️ warning:karroy shipကိုသဘောကျတဲ့သူမှဖတ်ကျပါရှင့်💙💚 systemပုံစံလေးမရေးဖူးလို့tryကြည့်ထားပါတယ်🤭
