MODEL | +18 ( Yarı Mesajlaşma)

49

Muğla yolcuğu başlayalı yaklaşık kırk dakika olmuştu. Leyla ve Oğuzu dip dibe görmek beni hala şaşırtsa da çok güzel görünüyorlardı.

Ajansta yaşanan gereksiz olaydan sonra Kartal son işlerine bakmıştı. Bende hiçbir şey olmamış gibi limonatamı içip sevgilimi izlemiştim. Arada da laf atıp kendi kendime eğlenmiştim. Eve geldiğimiz gibi de hazırlanıp akşam olduğu gibi yola çıkmıştık.

Hemde konvoy halinde. Korumalar da elbette bizimle geliyordu. Artık biz bir aile olmuştuk(!)

"Hayatımın anlamı," Oğuz arkadan elini Kartalın omzuna koydu.

"NE! Bana bir kere demedin be!" Leyla'nın şok içerisinde konuşmasına kahkahayı patlatmıştık.

"Sende hayatımsın tabii ki, Kartal başka." Kartal, Oğuzun dediklerinden sonra bıyık altı gülümsedi. Göz kırptı ardından.

"Ya yanında çocuklarının annesi var be adam! Pes sana pes Kartal." Dedim, gülerek.

"Ben bu hallerini ilk defa görüyorum. Aldatılıyorum remsen." Leyla arkasına yaslandı. Oğuzda fırsattan istifa hemen sarıldı.

——

"Allah Allah, biz annemizin karnında mı öğrendik dövüşmeyi?" Dedi Oğuz, gözlerini devirmeyi ihmal etmemişti.

Yaklaşık iki saatin sonunda mola vermiştik. Oğuz öne ben arkaya geçmiştim. Oğuz Bey süper zekasıyla Leyla ve benim kendimizi korumamız için dövüş eğitimi verme teklifinde bulunmuştu. Bunun üzerine konu daldan dala atlamış, yaşımızın öğrenmeyi geçtiği saçmalığına bile gelmişti.

"Siz neden öğrenmek istediniz ki?" Başımı Leylanın omzuna yasladım.

"Evet, nerden çıktı yani?" Leyla da beni destekledi.

"Yani spora gittik biz lise zamanı. Oradan ilerledi falan. Bir nedeni yok."

Bir anda sessizlik oluştu. Kartalla dikiz aynasından saniyelik göz göze geldik. Hemen çekti bakışlarını. Dümdüz yola bakıyordu ikiside. Leyla koluyla dürttü beni. Gözlerimizi buluşturduk hemen. Ne oluyor gibisinden bir hareket yaptı. Dudakları büzdüm, bilmiyorum dercesine.

"Kız çocuğu da doğdu." Leyla öne doğru eğildi.

"Ne alaka yavrum?"

"Bir anda sessizlik olunca kız çocuğu doğdu derler."

"Yaparsak doğurursun,güzelim."

Oğuzun hazır cevabıyla bir iki saniyelik tekrardan bir sessizlik oldu. Dayanamayıp kahkahayı patlattım. Kartal da bana eşlik ederken, Leyla sakince arkasına yaslandı. Utanmıştı, gerçekten utanmıştı! Uzun zaman sonra gördüğüm bir olaydı.

"Ne oldu kız utandın mı?" Kartal alayla konuştuğunda gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Ne alaka be, ne utanacağım."

"Bence de utanmana gerek yok. Olabilir yani neden olmasın?" Oğuz, kafasını iki koltuğundan arasından soktu. Leyla, Oğuzun dudaklarına ufak bir tokat attı.

"Sus dön önüne." Başını cama çevirdi Leyla. Ben de bu günü unutsam namert olayım!

"Bak arkadaşını örnek al. Bir değil iki tane. Ne var yani anne olmakta Allah Allah." Kartalım aşkım, her zaman ki gibi evli, mutlu, çocuklu modunu açtı. Oğuz önüne dönüp arkadaşını elbetteki onayladı.

"Ya bu ne bu evlilerim psikolojik baskısı ya! Siz evli bile değilsiniz ayrıca yürüyün gidin! Daha dün bir bugün iki ne çocuğu?" Leylam haklıydı.