MODEL | +18 ( Yarı Mesajlaşma)

51

Yorum ve beğeni atmayı unutmayın

...

Bir anda çığlıklar gülüşlerimizi bastırdı. Silah sesleri doldurdu kulaklarımı. Kartal sırmı göğsüne yaslayıp bedenini üzerime kapandı. Sıkıca bileğini tutuyordum. Oğuzda yanı şeyi Leylaya yaptı.

"Sikeyim ne oluyor." Dedi Leyla, ağlamaklı sesiyle. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ne hissetmem gerektiğini hiç bilmiyordum.

Silah sesleri duydu. Ağlama sesleri ve bağırışlar devam ediyordu.

"Ahu," derin bir nefes aldım. Kendimi toparlamaya çalışıyordum. "Ahu" diye tekrarladı Leyla.

"Ahu kanıyor." Dedi bu sefer. Elini bacağıma koydu.

"Ne oluyor, ne oluyor?" Kartal yüzümdeki saçlarımı kenara itti. Başım omzuna doğru düştü kendiliğinden. Canım acıyordu.

"Bebeklerimiz." Dedim ağlamalarımın arasından zor duyulmuştu sesim.

"Hiçbir şey olmayacak tamam mı? Hiçbir şey." Yüzümü avuçlarının arasına aldı. Ardından bir eli belimde bir eli bacaklarımın altındaydı. Bedenimi havalandırdı.

"Oğuz araba." Oğuz hiçbir şey demeden Leyla'nın elimden tutuğunda ikiside koşuyordu.

"Ne oldu?" Annemin sesiydi bu. "Ahu ya ne oldu?"

"Bayıldı sadece. Hastaneye gidiyoruz." Diye bağırdı Leyla. Konuşmaya halim yoktu.

"Ayaklarını dik tut. Hepimiz iyiyiz!" Diye bağırdı Çağla teyze. 

"Annem anladı." Dedi Kartal. Sadece yutkundum. Daha sıkı sarıldım boynuna.

"Kartal bir şey olmasın." Ağlamamı durduramıyordum.

"Olmayacak olmayacak sevgilim. Size bir şey olmasına izin vermeyeceğim." Saçlarıma sayısız öpücükler bıraktı.

Kartal Gece...

Hangi günahımın bedeliydi bu çektiklerim. Ellerimin arasında ağlayan bu küçük beden, karnındaki bebeklerimizi daha hissetmeden kaybedecek miydi?

Sahi, bebeklerimize kavuşmayacak mıydık?

Hastaneye geldiğimiz gibi Ahu'yu acil müdahale odasına almışlardı. Duvarın dibinden ayrılamıyordum. Dakikalar geçmek bilmiyordu sanki.

Özel harekattan ayrıldıktan sonra Ahu'nun hayatına bodoslama girmiş biriydim. Her ne kadar ilk adımı o atsada, eninde sonunda ben onun karşısına çıkacaktım. Üst üste gelen görevler, yaşadığım talihsizlik hepsi engel olmuştu Ahu'ya kavuşmama.

Kavuşalı daha bir sene olmamasına rağmen bana hayatımın en güzel günlerini yaşatan güzel kızımı kaybetme düşüncesi bile beni çileden çıkartmaya yetiyordu. Ahu kavuşmuş olsamda, kavuşmam gereken iki kişi daha vardı. Minicik iki can...

Bebeklerimizin cinsiyetini bile öğrenememiştik.

Bebeklerimiz rahat etsin diye; daha büyük bir eve çıkacaktık,