Geriye bakar, bazen ağlar, arada bi güler yüreğim
Yerlerin titreyişini sanki yüreğimde gibi bilirim
Bir vedayı tüm cihana sığdıramadım, bilemedim
Kalana zormuş ayrılık, yaşarken öğrendim
Gelmez yeni baharlar, o güzel diyarlara bilirim
Karanlığa bürünmüş, nefesi de kesilmiş sevdiğim
Bu gidişi sevemedim, bercesteye isyan eyledim
Kalana zormuş ayrılık, ölürken öğrendim
Yer kırılmış, gök yarılmış, bunları bilirim
İçimde alevlenen acıyı ben nasıl tarif edebilirim
Kimsenin nefes almadığı bir yerde görmekteyim
Kalana zormuş ayrılık, bakarken öğrendim
Koca bir kaosun içinde dökülen son yaşım
Kendi mezarımda, kendime toprağı atmışım
Avluyu geçerken, geride kaldığımı anladım
Kalana zormuş ayrılık, dönerken öğrendim
