Bir kayık gibiyim gözlerindeki karanlıkta
Usulca ve sessizce ilerliyorum sonsuzluğa
Pusulam yok yönüm ise çok uzaklarda
Karanlık bir denizin ufkunda çok uzaklarda
Ne yıldız var ne bir ay ufuklarda
Rüzgarlarım ise bomboş yollarda
Soğuk gecenin ortasında karanlıkta
Duygularım yolcu düşüncelerim karanlıkta
Yankılanır çığlığım denizin sakinliğinde
Sessiz bağırışlarım kaplar dibi derinlerde
Yalnız yoluma bir umut pusulamın dibinde
Uykusuz bir gecedeyim şafak ise dibinde
Sabaha uyanmayalı yıllar asırlar oldu
Baharı görmeyeli rüzgarı hissetmeyeli
Güneşi görmeyen günlerim hep harap oldu
Sensiz aldığım nefes attığım adım harap oldu
Bir ağaca muhtaç olmuş yollarım
Sana hasret topraklar karanlık yollarım
Rüyalarım hayal dört duvar arasındayım
Toprağın içindeyim nefes alamaz korkarım
